Oblubienica Pańska

Chyba jednak – posługując się dalej tą metaforą proroków – małżeństwo Jahwe z Izraelem nie było takie idealne…

Rzeczywiście, jak – chyba w każdym małżeństwie – tak i w relacji Jahwe – Izrael nadszedł etap kryzysu. I to szybciej niż można by się tego spodziewać. Każdy z przywołanych proroków: Izajasz, Jeremiasz czy Ezechiel, sięgając po metaforę małżeństwa chciał podkreślić wybranie i wielki zaszczyt, jakiego dostąpił Izrael, z którym Jahwe zawarł przymierze synajskie, stając się jego partnerem, ale jednocześnie tym samym jeszcze bardziej ukazać niewdzięczność wiarołomnego Izraela. Przez Jeremiasza Jahwe pyta zatem swój lud:

„Jaką to nieprawość znaleźli we Mnie wasi przodkowie, że odeszli daleko ode Mnie?” (Jr 2,5a).

Na tak postawione pytanie odpowiedzi udziela Ezechiel, który bezlitośnie obnaża grzech Izraela – bezwstydnej i pozbawionej wszelkich zahamowań Oblubienicy poślubionej Jahwe:

„Zaufałaś swojej piękności i wyzyskałaś swoją sławę na to, by uprawiać nierząd! Oddawałaś się każdemu, kto obok ciebie przechodził! Nabrałaś swoich szat i sporządziłaś sobie wyżyny o różnorakich barwach i na nich uprawiałaś nierząd! Wziąwszy ozdobne przedmioty ze złota i ze srebra, które ci dałem, uczyniłaś sobie z nich podobizny ludzkie i przed nimi grzeszyłaś nierządem. Wzięłaś swe szaty wyszywane i okryłaś je nimi, a także moją oliwę i moje kadzidło składałaś w ofierze przed nimi! Nawet żywność, którą ci dałem: najczystszą mąkę, oliwę i miód, którymi cięż żywiłem, ofiarowałaś im jako miłą woń! Tak było – wyrocznia Pana Boga! (…) A przy wszystkich tych obrzydliwościach i nierządach nie pamiętałaś dni twej młodości… (Ez 16,15-19.22a).

Bałwochwalstwo Izraela – czyli oddawanie czci bóstwom pogańskim – zostaje tutaj w sposób charakterystyczny dla nauczania prorockiego określone jako „zdrada Boga Jahwe” oraz „cudzołóstwo z innymi bogami”. Izrael okazał się więc niewierną Oblubienicą. Gorycz odrzuconego i zdradzonego Jahwe wybrzmiewa w dalszej części wygłoszonej przez Ezechiela mowy:

„Jakżeż słabe było twoje serce –wyrocznia Pana Boga – skoro dopuszczałaś się takich rzeczy, godnych bezwstydnej nierządnicy! (…) Nie byłaś podobna do nierządnicy, lecz do kobiety cudzołożnej, która zamiast swojego męża przyjmuje obcych! Wszystkim nierządnicom daje się zapłatę, a ty wszystkim swoim kochankom dawałaś podarki i zjednywałaś ich sobie, by przychodzili do ciebie zewsząd i uprawiali z tobą nierząd! U ciebie działo się odwrotnie niż u nierządnic: nikt nie gonił za tobą, to ty dawałaś zapłatę, a ciebie nikt nie wynagradzał! Tak, z tobą było wprost odwrotnie!” (Ez 16,30.31b-34).