Kościół w Ewangelii św. Łukasza

Jakie jest zadanie Kościoła - wierzących - według św. Łukasza?

Jeżeli chcemy zrozumieć wypowiedzi autora trzeciej Ewangelii na temat Kościoła, musimy sięgnąć także do drugiego dzieła św. Łukasza, a mianowicie Dziejów Apostolskich i w ich świetle oceniać wspólnotę założoną przez Jezusa Chrystusa.

W pismach św. Łukasza zbawcze działanie Mistrza z Nazaretu posiada specyficzny charakter i jest ściśle związane z odpowiedzią, jaką powinien dać człowiek. Jednym z jego oryginalnych ujęć jest ukazanie Jezusa jako twórcy nowej koncepcji życia. Chrystus jest dla niego Zbawcą, gdyż jest Wodzem (por. Dz 7,35). W Dziejach Apostolskich Mistrz z Nazaretu jest nazwany Władcą (Archēgos; raczej = Przywódca) i Zbawicielem (Dz 5,31). Określenie Archēgos było dosyć rozpowszechnione w świecie hellenistycznym. Posługując się nim, autor Dziejów Apostolskich podkreśla, że Jezus przynosi nową propozycję życia, nowy porządek, nową drogę. Widoczne jest to także w trzeciej Ewangelii. Propozycja nowego życia nazwana jest drogą (por. Łk 20,21; Dz 9,2; 13,10; 16,17; 18,25-26; 19,9.23; 22,4; 24,14.22). Mesjasz jest prototypem nowego człowieka. Jest nowym Adamem (rodowód Jezusa – Łk 3,38; por. z genealogią Mt 1,1). Cała antropologia św. Łukasza jest ukierunkowana na chrystologię: ludzkość powinna być ukształtowana według wzoru Chrystusa.