Niewidzialna ręka Boga

Na pewno i sam Józef nie był tu bez winy. Zamiast trzymać sztamę z braćmi donosił na nich ojcu. No i te jego sny, którymi się chełpił. Najpierw ten, w którym jego snopowi kłaniały się snopy jego braci. „Czyżbyś rzeczywiście chciał nami rządzić”? – pytali go, pewnie mocno poirytowani.  A potem ten, w którym jedenaście gwiazd oraz  słońce i księżyc – pewnie ojciec i matka – oddawały mu pokłon. Już nawet ojciec miał dość tego wywyższania się i zganił go. Czy można się dziwić, ze bracia mieli go serdecznie dość i nie potrafili z nim normalnie rozmawiać? Przemądrzały siedemnastolatek, który stawia się ponad starszymi zawsze będzie budził niechęć. Nawet gdyby był rzeczywiście bardzo inteligentny i zdolny.

Straszna musiała być złość braci, skoro widząc Józefa z daleka, zanim znów zdołał coś powiedzieć, postanowili go zabić. Na szczęście Rubenowi udało się odwlec ostateczną decyzję braci. Mądrala trafił do wyschniętego zbiornika na wodę. A potem, za namową Judy i pod nieobecność Rubena, bracia sprzedali go zmierzającym do Egiptu Izmaelickim kupcom.

Co czuł mający przywódcze ambicje najstarszy syn Jakuba Ruben uświadomiwszy sobie, że nie zdołał ocalić swojego brata? Wcześniej próbował swoich sił z ojcem współżyjąc z Bilą, jedną z jego żon. Teraz zobaczył, jak trudno narzucić własną wolę braciom. Miał dość? A najgorsze dopiero miało przyjść. Gdy bracia świadomi swojej podłości okłamali ojca, że Józefa rozszarpało dzikie zwierzę. Patrząc na jego smutek musieli żałować swojego postępku. Świadczyć może o tym fakt, że Juda oddzielił się od rodziny i przystał na służbę do obcego człowieka, Chira. Głupia zawiść zniszczyła w miarę spokojne życie rodziny. Odtąd już nic nie miało być takie samo.