Biblia a homoseksualizm

W podobny sposób można interpretować zachowanie mężczyzn z ko­lejnego zdarzenia, które rozgrywa się w Gibea (por. Sdz 19,15-28). Pewien lewita będący w drodze został tam przyjęty w gościnę przez pew­nego starca. Wieczorem, podobnie jak w pierwszym opowiadaniu, dom przyjmującego gości został otoczony przez mieszkańców miasta, którzy żądali od starca wydania gościa w celu obcowania. Gospodarz, wierny zasadom gościnności, zaoferował w zamian również swoją córkę oraz żonę przybysza. Napastnicy zgodzili się na zamianę. Żona lewity została zgwałcona, na skutek czego poniosła śmierć. Fakt ten doprowadził do wielkiego zamieszania w Izraelu (por. Sdz 19,29 nn.).
Homoseksualizm występował w kultach Baala i Astarte (Isztar). Echo tej praktyki odnajdujemy w Pwt 23,19: Nie zaniesiesz do domu Pana, Boga twego, zarobku nierządnicy, jak i zapłaty dla psa, jako rzeczy ofia­rowanej ślubem. Jest to zakaz dopełniania jakiegoś ślubu pieniędzmi pochodzącymi z nierządu. Znamienne jest, że autor biblijny czyni roz­różnienie pomiędzy nierządem uprawianym przez kobiety a prostytucją homoseksualną. Na określenie mężczyzn oddających się temu proce­derowi stosuje termin „pies" (por. Ap 22,15; Rz 1,27). Wynika to ze struktury wypowiedzi zawartej w Pwt 23,18 i 19.
Określenie mężczyzny uprawiającego nierząd sakralny jako psa wy­stępuje również w fenickich inskrypcjach znalezionych w świątyni Asztarte w Kition. Wymieniaj ą one personel świątynny i obok podania liczby dziewcząt pracujących przy ofierze, mówią również o „psach" i „szcze­niakach". Chodzi tu o prostytuujących się mężczyzn. Dokonany w oma­wianym dokumencie podział na „psy" i „szczeniaki" może wskazywać na to, że do procederu prostytucji homoseksualnej angażowano, obok dorosłych mężczyzn, również nieletnich chłopców. Podkreślić należy, że teksty biblijne ani razu nie mówią o podejmowaniu przez dorosłych kontaktów seksualnych z dziećmi. Nawet szczegółowo zredagowane przepisy w Kpł 18,6-18 i 20,9-21 nie uwzględniają takiej sytuacji.
Termin „pies" używany był w języku fenickim i hebrajskim. Treść tego pojęcia nawiązywała do wierności, jako charakterystycznej cechy psiej natury (por. Iz 56,11). „Pies świątynny" miał być w pełni przy­wiązany do swojego bóstwa. W tekstach biblijnych określenie „pies" w odniesieniu do człowieka ma wydźwięk pogardliwy. Stosowane jest w celu upokorzenia kogoś. Stosuje się je w odniesieniu do wrogów (por. Ps 22,17; 1 Sm 17,43; 24,15). Jak wskazuje Iz 66,3, psy były również zwierzętami ofiarnymi w kultach bałwochwalczych ostro potępianych przez proroka. Ten fakt zapewne rzutował także na kształtowanie się negatywnych skojarzeń związanych z tym zwierzęciem.
Przytoczone powyżej rozważania rzucają nowe światło na ostrzeżenie św. Pawła kierowane do Filipian: Strzeżcie się psów, złych pracowników i okaleczeńców (Flp 3,2). Uwzględniając fakt, że św. Paweł wielokrotnie mówi wprost o homoseksualizmie (por. Rz 1,27; 1 Kor 6,9; 1 Tym 1,10) uzasadnione wydaje się przypuszczenie, że używa on określenia „pies" (κύων) w stosunku do tego zjawiska. O prostytucji homoseksualnej wy­rażanej terminem κύων jest również mowa w Ap 22,15. W nauczaniu św. Pawła homoseksualizm jest złem, gdyż sprzeciwia się naturze człowieka. Człowiek został stworzony jako mężczyzna i kobieta - dlatego naturalne są tylko kontakty seksualne osób odmiennej płci (por. Rdz 1,26-27).

Sdz 19, 20-22
Bądź spokojny - rzekł starzec - pozwól mi zaradzić wszystkim twoim po­trzebom, ale nie spędzaj nocy na ulicy. Przyprowadził go więc do swego domu, osłom dał obrok, po czym umyli nogi, jedli i pili. Tymczasem, gdy oni rozweselali swoje serca, przewrotni mężowie tego miasta otoczyli dom, a kołacząc we drzwi, rzekli do starca, gospodarza owego domu: „Wyprowadź męża, który przekroczył próg twego domu, chcemy z nim obcować".

Rz 1,27-28
Podobnie też i mężczyźni, porzuciwszy normalne współżycie z kobietą, za­pałali nawzajem żądzą ku sobie, mężczyźni z mężczyznami uprawiając bez­wstyd i na samych sobie ponosząc zapłatę należną za zboczenie. A ponieważ nie uznali za słuszne zachować prawdziwe poznanie Boga, wydal ich Bóg na pastwę na nic niezdatnego rozumu, tak że czynili to, co się nie godzi.

1 Kor 6, 9-10
Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudź­cie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego.