Zarzuty wobec Biblii

Następnie na bazie wydarzeń historycznych Biblia nieraz przedstawia rozbudowane opowiadania operują­ce metodami pisarskimi podobnymi jak w powieści hi­storycznej. Upiększanie tradycji z przeszłości wiązało się z ich objaśnianiem. Na przykład, przedstawiając literacko plagi egipskie czy inne epizody ucieczki przodków Izraela z Egiptu, autorzy biblijni chcieli pokazać Boga jako Pana i Wybawcę. Chociaż księgi biblijne dostarczają, niejako po drodze, mnóstwa wiadomości historycznych, ich właściwy cel jest religijny. Interesują się sensem historii, a nie szcze­gółami historycznymi.

Trzecia dziedzina to wypowiedzi Starego Testamentu, które rażą poczucie moralne ukształtowane przez przyka­zanie miłości bliźniego. Czytelnicy dość często nie widzą tu problemu, ponieważ traktują Stary Testament nie jako słowo Boże, lecz jako zapis historii żydowskiej i nieaktu­alnej już religii Izraela. Chrześcijaństwo jednak trzyma się przekonania, że Stary Testament jest prawdziwym, na­tchnionym słowem Bożym. Problem zarzutów z dziedziny moralnej, które dotyczą świętości Biblii, trzeba więc pod­jąć, choćby były stawiane w złej wierze przez przeciwni­ków judaizmu i chrześcijaństwa, skłonnych do przemilcza­nia tego, co w Piśmie Świętym dominuje: apelu o miłość i sprawiedliwość.
Spotykamy się z trzema rodzajami tych wątpliwych wy­powiedzi. Jedne rysują niedoskonały obraz Boga, przypi­sując Mu na przykład gniew, zmienność i kuszenie ludzi do złego. Inne przedstawiają złe czyny postaci biblijnych bądź bez komentarza, bądź pochwalnie. Przykładami mogą tu być tu grzechy Abrahama czy Dawida oraz okrucień­stwa wobec wrogów od czasów Jozuego po machabejskie. Trzecia grupa to moralnie niesłuszne nakazy z Biblii, zwłaszcza dotyczące wytępienia pogan w Kanaanie (Wj 23,32-33; 34,12-16; Pwt 7,1-5; 20,15-18; 1 Sm 15,2-3; hebr. herem). Prawa biblijne sankcjonowały niewolnictwo, sza­fowały karą śmierci itd.
Odpowiedź na te zarzuty może iść po trzech liniach. Po pierwsze, bywają zarzuty nietrafne, wynikłe z niezrozumie­nia sensu tekstów biblijnych albo z próby interpretacji Pisma Świętego z jakiegoś dzisiejszego punktu widzenia. W szcze­gólności wiele wypowiedzi biblijnych po prostu przedstawia rzeczywistość ludzką z całym jej złem, wcale go nie pochwa­lając. Biblia jak słońce oświetla dobro i zło. Krytyki zdań bi­blijnych, które dopuszczają karę śmierci za morderstwo czy też potępiają praktyki homoseksualne, wynikają z postawie­nia poglądów dzisiejszych nad zdaniem Biblii.
Można natomiast przyznać, że Słowo Boże jest wy­rażone w Biblii słowami ludzkimi, a te odzwierciedlają epokę i możliwości ludzi. Tłumaczy to rozwój w ramach objawienia biblijnego. Jeszcze ważniejsza jest zasada ca­łościowego odczytania Biblii. Jej prawdziwość nie polega na absolutnej słuszności każdego zdania z osobna, jak to sobie wyobrażają sekciarze, którzy wyrywają wypowiedzi biblijne z kontekstu. Pismo Święte całe zawiera prawdę zbawczą. Poboczne jego wypowiedzi można i trzeba pod­porządkować całości. Odpowiedź ta wynika z rozumienia natchnienia i prawdy Pisma Świętego według zasad, które zostały przedstawione powyżej.