I.5. Święty Antoni

Prawie w każdym kościele na Śląsku znajduje się figura lub obraz Świętego z Padwy oraz nieodzowna skarbona z informacją „chleb św. Antoniego” lub „pomoc dla biednych”. Datki tam składane wspierają budżety parafialnych zespołów Caritas, które docierają do ludzi najbardziej potrzebujących i często nieobnoszących się ze swoimi problemami. Portugalski zakonnik, kaznodzieja i doktor Kościoła – rodem z Lizbony, zdobył największą sławę we włoskiej Padwie, gdzie – według biografów – pracował zaledwie jeden rok. Jest patronem od „rzeczy zagubionych” – trzeba przyznać często niezawodnym (skutecznym). Uważa się go również za obrońcę przed szatanem (błogosławieństwo św. Antoniego), opiekunem w sprawach trudnych oraz chroniącym przed zarazą. W ikonografii najczęściej przedstawiany jest z księgą, lilią, płomieniem lub w towarzystwie Dzieciątka Jezus.

CZYTAJ!
Łk 10,1-9

Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwu i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.
Powiedział też do nich: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.
Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki.
Nie noście ze sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi.
Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was.
W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu.
Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą;
uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.

Dodaj :. odnalezione przez ciebie teksty paralelne do rozważanych fragmentów.

ROZWAŻ!

W parafialnym kościele św. Antoniego w Tworogu (diecezja gliwicka) Święty trzyma w ręku księgę – symbol nauki, z której wyłania się Dzieciątko Jezus – Wcielone Słowo. Jest to piękna ikonograficzna synteza życia wielkiego doktora Kościoła.
Antoni w piętnastym roku życia wstąpił do zakonu kanoników regularnych św. Augustyna koło Lizbony, skąd po dwóch latach udał się do klasztoru Santa Cruz w Coimbrze. W tym słynnym ośrodku studiów teologicznych zdobył staranne wykształcenie, zwłaszcza gruntowną znajomość Pisma Świętego. Męczeńska śmierć pięciu misjonarzy franciszkańskich w Afryce, których ciała przewieziono do Coimbry, wpłynęły na jego decyzję wstąpienia do zakonu franciszkanów i podjęcia pracy misyjnej w Maroku. Choroba zmusiła go jednak do powrotu i podjęcia życia pustelniczego w Monte Paolo niedaleko Forli. W 1221 r. przyjął święcenia kapłańskie i powierzono mu funkcję kaznodziei oraz wykładowcy w różnych ośrodkach franciszkańskich w Montpellier, Tuluzie i Padwie. Pełnił różne urzędy w swoim zakonie: był gwardianem, kustoszem, prowincjałem, organizował akcje charytatywne, szczególnie w Padwie. Tam też zasłynął jako znakomity kaznodzieja.