Achaz

Król judzki, panujący w latach 736-721 przed Chr. (według innych źródeł rządził do 728 lub 716 r. przed Chr.).

Był synem Jotama. Jego imię, które jest skróconą wersją imienia Joachaz, znaczy: Jahwe ujął (domyślnie: za rękę). Okres jego panowania nie był pomyślny dla królestwa judzkiego. Zostało ono zaatakowane przez Syrię, Izrael i Filistynów. Wówczas prorok Izajasz, zapewniając, że Bóg może uczynić cud dla swego ludu, zapowiedział narodziny Emmanuela z niewiasty. Achaz nie uwierzył prorokowi, złożył ofiarę obcym bóstwom i poprosił o pomoc króla asyryjskiego, co spowodowało, że królestwo judzkie stało się poddanym Asyrii. W świątyni jerozolimskiej kazał zbudować nowy ołtarz całopalenia, a następnie zamknął świątynię i zbudował sobie ołtarze na ulicach miasta. By zapłacić haracz Asyrii, zabrał ze świątyni miedziane przedmioty, dlatego po śmierci nie pochowano go w grobach królewskich.

(za: Gość Niedzielny Nr 51/2001)