Ziemia Illiryjczyków, prowincja rzymska na wschodnim wybrzeżu Adriatyku (obecna zachodnia część Serbii i Chorwacji). Starożytni pisarze podają, że Illiryjczycy byli narodem dzikim i uprawiającym piractwo. Rzymianie potrzebowali dwustu pięćdziesięciu lat, by podporządkować sobie całkowicie ten region i w pełni włączyli go do cesarstwa na początku I w. po Chr., za panowania cesarza Tyberiusza (14-37 po Chr). Paweł Apostoł pisze w Rz 15,19, że głosił Ewangelię od Jerozolimy aż po Illirię, lecz nie jest jasne, czy oznacza to, że był w Illirii czy też wymienił ją jako wschodnią granicę swojej działalności apostolskiej w czasie, gdy pisał List do Rzymian. W II w. po Chr. W Illirii istniały wspólnoty chrześcijan, a Hieronim, tłumacz Biblii na łacinę (Wulgaty) urodził się tam około 342 r. po Chr.
Encyklopedia Biblijna :., praca zbiorowa, Oficyna Wydawnicza "Vocatio", Warszawa 1999