IZAJASZ

Imię własne pierwszego spośród proroków większych. Był synem Amosa i pochodził prawdopodobnie z Jerozolimy. Rok urodzenia Izajasza nie jest znany. Jego sposób mówienia, dobra znajomość sfer dworskich, bliskie relacje z królami judzkimi wskazują na człowieka wykształconego, należącego raczej do wyższych sfer judzkich. Był żonaty i miał dwóch synów. Zachowane urywki biograficzne świadczą, że miał grono uczniów.

Powołanie Izajasza na proroka przedstawione jest w sposób uroczysty. Działalność swoją Izajasz rozpoczął w roku śmierci Azariasza, kontynuował ją za Jotama, a zwłaszcza za Achaza i Ezechiasza. Jego ostatnie pewne wystąpienie przypada na 701 rok przed Chrystusem. Na temat jego męczeńskiej śmierci za Manassesa istnieją jedynie przekazy apokryficzne i talmudyczne.

W swojej działalności Izajasz zabiegał u królów judzkich o neutralność polityczną, nie chciał się w głoszeniu Słowa Bożego podporządkować władzy państwowej.

Poddawał krytyce niesprawiedliwość społeczną, upadek moralności, brak właściwej linii postępowania religijnego i politycznego przez klasy kierujące państwem. Jednak zapowiedź kary i sądu nie była ostatnim słowem proroka. Przewidywał zasadnicze odrodzenie narodu wraz z dynastią Dawida. Jedną z bardziej charakterystycznych cech jego twórczości jest mesjanizm. Izajasz opisywał dzieje przyszłego Mesjasza. Szczególny nacisk kładł na Jego mękę.
(za: Gość Niedzielny Nr 28/2002)