IZRAEL

Nazwa dwunastu plemion semickich, zespolonych w jeden naród przez Mojżesza i Jozuego, które po zdobyciu Kanaanu utworzyły za czasów Dawida jedno zorganizowane państwo. Według jednej tradycji Jakub otrzymał imię Izrael po nocnej walce z aniołem.

Według innej sam Jahwe nadał mu imię Izrael w czasie objawienia w Betel. Synowie Izraela widzieli w Jakubie ojca plemienia. Świadectwem pozabiblijnym historii Izraela jest jego nazwa wyryta na kolumnie z końca XII wieku przed Chrystusem, na której faraon polecił wyryć nazwy podbitych narodów i plemion. Widocznie Izrael stanowił wtedy co najmniej jeden szczep semicki. Po śmierci Salomona i podziale królestwa imię Izrael stało się nazwą Państwa Północnego, które powstało po śmierci Salomona w 922 roku przed Chrystusem, w wyniku podziału królestwa.

Pierwszym królem Izraela był Jeroboam I.

Stolicą początkowo było Sychem, potem Tirsa, aż wreszcie król Omri przeniósł ją do Samarii. Izrael stale był zagrożony przez Syrię, a później przez Asyryjczyków. Odmiennie, niż to miało miejsce w Państwie Południowym, Państwo Północne nie miało stałej dynastii. Na przełomie dwustuletniego istnienia wybitnymi jego władcami byli: Omri - uchodzący za faktycznego twórcę królestwa, Achab - prowadzący pokojową politykę z Judą oraz Ozeasz.
(za: Gość Niedzielny Nr 24/2002)