WIECZERNIK

(z łacińskiego coenaculum)
Pomieszczenie, w którym wg tradycji Jezus Chrystus z Apostołami spożyli Ostatnią Wieczerzę, miejsce ustanowienia sakramentu Eucharystii, spotkań ze Zmartwychwstałym ,a także Zesłania Ducha Świętego.

Wydarzenia te są znakiem usunięcia podziału między ludźmi a Bogiem oraz ludzi między sobą. Tworzywem tego zjednoczenia jest pierwsza i każda następna Eucharystia. Symbolizowane jest ono przez obraz ognistych języków nad Apostołami. Dzięki działaniu Ducha Świętego wszystkie narody mogą słyszeć tę samą Dobrą Nowinę, głoszoną w wielu językach. Dobra Nowina, czyli Ewangelia, staje się wspólną mową jednoczącą ludzi wszystkich narodów i języków. Miejscem zjednoczenia nie jest już jakaś ludzka budowla lub doczesna instytucja, ale Kościół powszechny, który jest sakramentem jedności ludzi z Bogiem oraz między sobą. Celem tego zjednoczenia i gwarancją jego trwania jest oddawanie czci Bogu: „aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem - ku chwale Boga Ojca” (Flp 2,11).

Wieczernik znajdował się prawdopodobnie na piętrze domu będącego własnością Marii, matki św. Marka, bądź Nikodema lub Józefa z Arymatei. Pierwsza świątynia miała powstać w tym miejscu na przełomie I i II w. Około 400 r. wystawiono tu dużą bazylikę, zwaną Matką Wszystkich Kościołów. Była ona wielokrotnie burzona i odbudowywana, znajdując się raz pod władaniem chrześcijan, raz muzułmanów.

W XIV w. Wieczernik został wykupiony przez króla Neapolu Roberta i jego żonę Sancję od sułtana Egiptu i podarowany franciszkanom, których usunęli muzułmanie, zamieniając w 1452 r. gotycki kościół na meczet Dawida (uważali, że znajdował się tu grób Dawida). Franciszkanie powrócili do Wieczernika w 1936 r., wznosząc tu niewielki klasztor i świątynię, tzw. Kościół przy Wieczerniku, będący obecnie celem pielgrzymek chrześcijan z całego świata.
(za: Gość Niedzielny Nr 14/2002 i 23/2003)