Za niewiastami, które przyszły do pustego grobu, z radością ogłaszajmy tę prawdę o zmartwychwstaniu światu.
Myślę o umiejętności czytania obrazów... Otwarta w niebie Boża Świątynia; Niewiasta obleczona w słońce...
Teraz, stając razem z niewiastami u pustego grobu Jezusa i rozmawiając z tajemniczym młodzieńcem pozostaje wybrać: zamilknąć czy jednak zaufać i pójść konsekwentnie dalej?
To jest historia zbawienia – historia zamysłu Boga, który powziął przed wiekami, nim ziemia powstała – że pośle Syna, zrodzonego z Niewiasty; że dzięki temu moja mama odziedziczy Jego łaskę.
Hokmah i iszsza – hebrajskie słowa, znaczące „mądrość” i „kobieta”, stanowią klucz do zrozumienia biblijnego przesłania, które poematem o dzielnej niewieście kończy Księgę Przysłów.
Trzeci rozdział Księgi Rodzaju należący do tradycji jahwistycznej, kontynuuje przedstawianie losów pierwszych ludzi. Niestety, tym razem mowa jest o wydarzeniach dramatycznych. Niewiasta skuszona przez węża zjada (mimo zakazu Boga) owoc z drzewa poznania i namawia do zjedzenia tego owocu także swojego męża.
«A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.» (J 19,25-27).
W chwili, gdy wąż ubrał zło w szaty dobra i tym sposobem skłonił Ewę, by skosztowała zakazanego owocu, zdradził tajemnicę każdej diabelskiej pokusy.
W Finlandii ruszył proces znanej polityk za to, że cytowała św. Pawła. Wraz z nią przed sądem stanął luterański biskup, który opublikował jej książkę zatytułowaną „Mężczyzną i niewiastą stworzył ich”. Obydwoje oskarżani są o podżeganie do nienawiści przeciwko homoseksualistom. Ich adwokat podkreśla, że proces ten ma fundamentalne znaczenie, gdy chodzi o przyszłość demokracji w Europie i prawo chrześcijan do wolnego wyrażania swej wiary.
Poemat z Księgi Przysłów to wspaniała pochwała kobiecości, kobiecych talentów i powołania – owego geniuszu kobiety, jak mawiał św. Jan Paweł II – ale też piękna inspiracja, by kobiece serce badać i rozwijać, hartować i pielęgnować.
Da się zamknąć Tego, który tchnie kędy chce, prowadzi do całej prawdy, mówi co usłyszy, w jakiejkolwiek liczbie skończonej?
Bez niego cóż jest? "Jedno cierń i nędze".
Garść uwag na do czytań na niedzielę Zesłania Ducha Świętego, rok B z cyklu „Biblijne konteksty”
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.