Żeby nie ustać w drodze, trzeba pamiętać. Trzeba nieustannie wspominać cuda, które Pan Bóg zdziałał.
No jak „Pan jest z nami?” Gołym okiem widać, że nas opuścił, skoro ciągle jesteśmy w niewoli!
Wybór pokory, do której zaprasza Pan, sprawia, że uczeń robi więcej miejsca, aby działała w nim moc Jezusa.
Pan błogosławi człowieka i dobro, które czyni, ale nie zło, którego się dopuszcza i bożki, które czci.
Każdy czas jest czasem łaski i w każdym momencie działa Pan. Dlatego każdy czas jest tym najlepszym.
Pośród tych, którzy nie chcą, by Pan nad nimi królował, mam pomnażać dobro, które od Niego otrzymałem.
Prawdę o naszym sercu odsłaniają owoce naszego działania. Na nie wskazuje bardzo wyraźnie Pan Jezus w swoim nauczaniu.
Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia...
Kiedy uświadamiamy sobie, jak bardzo kocha nas Pan Bóg, stajemy się zdolni do przekraczania samych siebie.
Ziarno. Zasiew. Pan Jezus z jakąś wielką lubością, a nawet ze znawstwem wykorzystuje ten temat w swoim nauczaniu.
… choć do jednego celu.
Bez niego cóż jest? "Jedno cierń i nędze".
Garść uwag na do czytań na niedzielę Zesłania Ducha Świętego, rok B z cyklu „Biblijne konteksty”
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.