Eschatologiczny obraz Boga

W Chrystusie-Słowie niewidzialny Bóg stał się widzialnym i dał nam udział w Bożym Synostwie, wprowadził w pozna­nie Bożej miłości. Jezus, jak już to było wcześniej podkreślane, przyjmując ludzką naturę wypełnił starotestamentalną tęsknotę za oglądaniem Boga i połączeniem się z Nim na zawsze (zob. Ps 16,11; Ps 17,15; Ps 73,24-25)^[16].

Jan podkreśla, że jedyną możliwą drogą do Boga jest Wcielo­na Słowo Jezus Chrystus. To On zapewnia bezpośrednie, osobi­ste oglądanie doznawanie Boga^[17]. „W owym dniu poznacie, że ja jestem w Moim Ojcu, we Mnie, a Ja w was" (J 14,20). Wiara jest decydującym czynnikiem, pozwalającym poznać dogłębnie jedność Ojca ł Syna, co do natury^[18].

Oglądanie Boga jest źródłem radości: „Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana" (J 20,20). Oblicze, które Apostoło­wie oglądali po zmartwychwstaniu, było obliczem tego samego Jezusa, z którym przebywali mniej więcej przez trzy lata, a który teraz ukazywał im ręce i bok, aby przyjęli zdumiewającą prawdę o Jego życiu. W rzeczywistości jednak choć można było oglądać ciało Jezusa i dotykać Go (zob. 1 J 1,1), jedynie wiara była zdolna przeniknąć do końca tajemnicę tego oblicza. Do pełnej kontem­placji nie możemy dojść o własnych siłach, ale jedynie poddając się prowadzeniu łaski^[19]. Uprzywilejowanym miejscem działania łaski jest Chrystusowy Kościół, który jest znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego^[20]. Kto zobaczył Jezusa - zobaczył Ojca.

Widzimy, jak Bóg stopniowo objawia się człowiekowi. Pierwszy raz objawił się Bóg człowiekowi w Raju. Wtedy była możliwość oglądania Boga „bez zasłony", czyli takiego jakim jest. Jednak po grzechu sytuacja się zmieniła. To nie tyle Bóg krył się przed człowiekiem, co człowiek uciekał od obecności Boga.

c. Oglądanie Boga „twarzą w twarz"

Oglądanie Boga „twarzą w twarz" jest obietnicą, którą Bóg zrealizuje w czasie, który uzna za stosowny. W oglądaniu Boga zrealizują się wszystkie obietnice Starego i Nowego Testamen­tu. Zapowiedź udziału w życiu Boga, w Jego chwale osiągnie eschatologiczne wypełnienie. Święty Jan w Pierwszym Liście kieruje do chrześcijańskiej gminy słowa pełne entuzjazmu, ra­dości i nadziei:

Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest (1 J 3,2).

Dziecięctwo Boże nie jest ostatecznym wypełnieniem zba­wienia, zmierza ono ku eschatologicznej chwale, ku pełnemu współuczestnictwo z Ojcem i Jezusem Chrystusem. Podobni do Boga będziemy dzięki doskonałej wizji Boga, jaka zapewnia bez­pośrednia Jego bliskość w wieczności. Na niej opiera się również chwała eschatologiczna chrześcijan:

(...) aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w To­bie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy (J 17,21-22), w sensie chwały już posiadanej^[21].

Pragnienie oglądania Boga, przez wiele pokoleń w Starym Testamencie -jest już częściowo naszym udziałem. O tym mówi św. Paweł w Liście do Koryntian:

Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz: Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany (1 Kor 13,12).

Chodzenie w światłości jest już teraz przedsmakiem oglą­dania Boga:

Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli chodzi­my w światłości, tak jak On jest w światłości, mamy łączność miedzy sobą, a krew Jezusa oczyszcza nas z wszelkiego grzechu (1 J 1,5.7).

Święty Jan przypomina gminie chrześcijańskiej, że podstawą oglądania Boga jest czystość serca. Ci, którzy miłują nieprzyja­ciół, ci, którzy nie przywiązują się do świata, lecz do Boga, będą mogli oglądać w wieczności. Oglądanie Boga może wydawać się czymś statycznym, lecz tak naprawdę będzie ono pełne dynami­zmu. To nie tylko wpatrywanie się w Niego, ale trwanie z Nim komunii i nieustannie poznawanie.

------------------------------

[16] L. Stachowiak, Ewangelia według Świętego Jana, 125.
[17] Komentarz praktyczny do Nowego Testamentu, 551.
[18] L. Stachowiak, Ewangelia według świętego Jana, 318.
[19] NMI 19.
[20] KK 1.
[21] Komentarz Praktyczny do Nowego Testamentu, 562.