Pójdziesz. Zrobisz. Powiesz

• Jezus swoim cudem zaskakuje. Nikt go nie prosi o ten cudowny połów. Sam wychodzi z inicjatywą. Chodzi o przekonanie Piotra i jego towarzyszy – brata Andrzeja, Jakuba i Jana. Znamienne, że ten połów diametralnie odmienił życie rybaków. Zamiast skorzystać z owoców cudu porzucili swoje dotychczasowe zajęcie i poszli za Jezusem.

5. W praktyce

• Powołanie niczego nie kończy i nie wieńczy. Dopiero rozpoczyna przygodę Boga z człowiekiem. Gdy uświadomić sobie, ze każdy z nas jest otrzymał Boże powołanie - do bycia chrześcijaninem - rodzi się pytanie, na ile przeżywamy  życie jako przygodę z Bogiem. Bo często zachowujemy się, jakbyśmy dopiero mieli się na tę drogę zdecydować. Ciągle gotowi jesteśmy wycofać swoje "tak".
   
• Bóg posługując się ludźmi niekoniecznie wybiera najlepszych. Wybiera kogo chce. Bo jakby miał szukać takich supernadających się, to by pewnie nie znalazł. To właśnie Jego wybór, to dostrzeżenie ich sprawia, że z czasem stają się oni zdatni do wykonania powierzonego im zadania; starają się, by do niego dorosnąć . Uczy to dwóch rzeczy. Nie utyskiwania, gdy w sprawach Bożych ważne zadanie otrzymuje ten, kto zdaje się do niego nie nadawać. Po drugie, gdy istnieje taka potrzeba, gdy nie bardzo widać inne wyjście, chyba i my nie powinniśmy się wzdrygać przed podejmowaniem zadań, do których z pozoru się nie nadajemy. „Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił” to wyzwanie dla każdego ucznia Chrystusa.
   
• Od sług Bożych na co dzień wymagamy więcej niż od innych. I słusznie. Trzeba być tylko świadomym, że ten człowiek to taki sam grzesznik jak ja. Miał zaszczyt, (patrząc z pewnej perspektywy można powiedzieć - pecha), że Bóg go powołał. Jemu jest jednak dokładnie tak samo trudno żyć porządnie i zwalczać swoje wady jak i mnie.
   
• Okazaniem człowiekowi bezinteresownej łaskawości - wzorem Jezusa zapewniającemu uczniom obfity połów ryb - można osiągnąć więcej niż pouczaniem czy wypróbowywaniem...