Andrzej pochodził z Betsaidy nad Jeziorem Galilejskim, ale mieszkał w domu teściowej swego starszego brata, św. Piotra, w Kafarnaum. Był - jak św. Piotr - rybakiem.
Początkowo był uczniem Jana Chrzciciela. Pod jego wpływem poszedł za Chrystusem, gdy Ten przyjmował chrzest w Jordanie. Andrzej nie tylko sam przystąpił do Chrystusa, ale przyprowadził także św. Piotra, swojego brata. Andrzej był pierwszym powołanym przez Jezusa na apostoła uczniem.
Apostołowie Andrzej, Jan i Piotr nie od razu na stałe pozostali z Jezusem. Po pierwszym spotkaniu w pobliżu Jordanu wrócili do Galilei do swoich zajęć. Tam Chrystus wezwał ich po raz drugi i odtąd pozostali z Nim aż do Jego śmierci i Wniebowstąpienia.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin:
Wedle tych świadectw można przypuszczać, że Andrzej apostołował w okolicach Morza Czarnego, w Grecji. W Achai głosił naukę Chrystusa, uzdrawiał chorych, dokonywał wiele cudów, a po przybyciu do miasta Patras został aresztowany przez namiestnika rzymskiego i skazany na śmierć krzyżową. Prawdopodobnie krzyż miał postać litery X. Krzyż ten nazywany jest krzyżem św. Andrzeja. Tradycja podaje, że śmierć apostoła miała miejsce 30 listopada ok. 65 roku.
szapucki / CC 2.0 Wizerunek św. Andrzeja w Amalfi k. Neapolu Św. Andrzej jest m.in. patronem małżeństw, podróżujących, rybaków, rycerzy i rzeźników.
W ikonografii Apostoł przedstawiany jest jako starszy mężczyzna o gęstych, siwych włosach i krzaczastej, krótkiej brodzie. Jako apostoł nosi długi płaszcz. Czasami ukazywany jest jako rybak w krótkiej tunice. Powracającą sceną w sztuce religijnej jest chwila jego ukrzyżowania. Atrybutami Świętego są: „krzyż św. Andrzeja” w kształcie litery X, księga, ryba, sieć.