Publiczna działalność Jezusa

Jedynie w przekazie św. Mateusza znajduje się błogosławieństwo cichych, którzy mają posiąść ziemię (Mt 5,5). Sformułowanie to nawiązuje do Ps 36,11, gdzie autor mówi, iż „cisi odziedziczą ziemię i będą się cieszyć wielkim pokojem”. Jednak obietnica osiągnięcie ziemi w trzecim błogosławieństwie nie była rozumiana przez słuchaczy jedynie w sensie fizycznym jako obietnica posiadania Ziemi Obiecanej, ale bardziej w sensie duchowym. Szczęściem ludzi cichych, łagodnych i pokornych, będzie uczestnictwo w przyszłym, choć już obecnym na ziemi, królestwie Bożym, które nadejdzie wraz z powrotem Chrystusa na ziemię.

Czwarte błogosławieństwo w Ewangelii Mateusza łączy się z przekazem Łukasza (Mt 5,6; Łk 6,21). Tak u Mateusza, jak i u Łukasza gdzie błogosławieństwo to odnosi się do ubóstwa, pouczenie łączy się z tematem głodu. Jednakże o ile Łukasz mówi o głodzie fizycznym, to u Mateusza widać przeniesienie akcentu na sferę duchową. Szczęśliwymi w przekazie św. Mateusza nazwani są ludzie, którzy są głodni sprawiedliwości. Oni będą nasyceni. Nasycenie szczęśliwych według Mateusza, w odróżnieniu od błogosławieństw Łukasza, nastąpi w eschatologicznej przyszłości, kiedy „Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi i wtedy odda każdemu według jego postępowania” (Mt 16,27). W czasach mesjańskiego królestwa Chrystusa, według św. Mateusza, nastanie czas, kiedy łaknący i pragnący sprawiedliwości zostaną nasyceni: „Ja zaś w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, powstając ze snu nasycę się Twoim widokiem” (Ps 17,15).