Publiczna działalność Jezusa

O ile pierwsze cztery błogosławieństwa w Ewangelii Mateusza odnosiły się do wnętrza człowieka, z którego wypływa zewnętrzna postawa człowieka, to piąte błogosławieństwo w przekazie Ewangelii Mateusza, wprost zachęca do działania, do praktykowania czynów miłosierdzia (Mt 5,7). Według starszych komentatorów i niektórych Ojców Kościoła błogosławieństwo to zobowiązywało uczniów Chrystusa do materialnego wspierania ludzi ubogich i potrzebujących[9]. Wydaje się jednak, iż sprowadzanie rozumienia miłosierdzia jedynie do materialnej pomocy nie oddaje w pełni intencji autora pierwszej Ewangelii. Ewangelia Mateusza bowiem rozumie miłosierdzie jako przebaczenie wszystkich krzywd wszystkim ludziom bez żadnego wyjątku, oraz niesienie drugim pomocy. Tylko ci, którzy będą sami umieli przebaczać i będą nieść pomoc potrzebującym, mogą liczyć na miłosierdzie Boga. Stąd też św. Jan Chryzostom mówi, iż człowiek przebacza bliźnim nie jako dobroczyńca, ale jako dłużnik Boga. Piąte błogosławieństwo w Ewangelii wg św. Mateusza można sparafrazować słowami: „okazujcie sobie nawzajem miłosierdzie, a wtedy i Bóg okaże miłosierdzie dając wam królestwo Boże”.

Szóste błogosławieństwo, które przekazuje św. Mateusz (Mt 5,8) mówi o czystości serca. Określenie „czystego serca” wskazuje na ludzi, w których nie ma fałszu ani złości. Są to ludzie o czystym sumieniu, którzy przestrzegają Bożego prawa, którzy żyją w zgodzie z tym co myślą. Właśnie ludzie czystego serca są szczęśliwi, bo będą oglądali Boga, który jest „Bogiem ukrytym” (Iz 45,15), który „przenika serca i nerki” (Ps 7,10), a którego „żaden z ludzi nie widział ani nie może zobaczyć” (1 Tm 6,16).