Cierpienie na przykładzie Psalmu 22. Studium egzegetyczno – teologiczne.

[218] KKK 164
[219] St. Grabska, dz. cyt. s. 92
[220] Prawość strzeże dróg niewinnego - a grzeszników powala nieprawość.
[221] Biada złemu, bo odbierze zło; bo według czynów jego rak mu odpłaca.
[222] Nie oddawaj siebie na wole swych żądz, abyś jak bawół nie był [nimi] miotany.
[223] por. L. Stachowiak, Cierpienie – w Biblii, w: Encyklopedia Katolicka, Lublin 1979, s. 478
[224] St. Grabska, dz. cyt. s. 92
[225] dz. cyt.s. 92
[226] St. Olejnik, Teologia moralna życia osobistego, Włocławek 1999, s. 412
[227] Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę. Do niewiasty powiedział: Obarczę cie niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą. Do mężczyzny zaś Bóg rzekł: Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, co do którego dałem ci rozkaz w słowach: Nie będziesz z niego jeść - przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu: w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życia. Cierń i oset będzie ci ona rodziła, a przecież pokarmem twym są płody roli. W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz!
[228] Wszyscy jego ciemięzcy są góra, szczęśliwi są jego wrogowie, albowiem zasmucił go Pan za mnóstwo jego grzechów, dzieci poszły w niewole [gnane] przed ciemięzca.
[229] H. Langkammer, Słownik biblijny, wyd. III, Księgarnia św. Jacka, Katowice 1989, s. 40
[230] K. Romaniuk, Cierpienie – Nowy Testament, w: Encyklopedia katolicka, Lublin 1979, s. 480
[231] por. St. Olejnik, dz. cyt., s. 412
[232] Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli.
[233] Na to Jezus odrzekł: O, plemię niewierne i przewrotne! Jak długo jeszcze mam być z wami; jak długo mam was cierpieć? Przyprowadźcie Mi go tutaj!
[234] por. K. Romaniuk, dz. cyt. s. 479
[235] Teraz dusza moja doznała leku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę.
[236] Wam bowiem z łaski dane jest to dla Chrystusa: nie tylko w Niego wierzyć, ale i dla Niego cierpieć, skoro toczycie tę samą walkę, jaką u mnie widzieliście, a o jakiej u mnie teraz słyszycie.
[237] Teraz raduje się w cierpieniach za was i ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół.
[238] Ale cieszcie się, im bardziej jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, abyście się cieszyli i radowali przy objawieniu się Jego chwały. Błogosławieni [jesteście], jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia Chrystusa, albowiem Duch chwały, Boży Duch na was spoczywa. Nikt jednak z was niech nie cierpi jako zabójca albo złodziej, albo złoczyńca, albo jako [niepowołany] nadzorca obcych dóbr! Jeżeli zaś [cierpi] jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, ale niech wychwala Boga w tym imieniu! Czas bowiem, aby sąd się rozpoczął od domu Bożego. Jeżeli zaś najpierw od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy nie są posłuszni Ewangelii Bożej? A jeżeli sprawiedliwy z trudem dojdzie do zbawienia, gdzie znajdzie się bezbożny i grzesznik? Zatem również ci, którzy cierpią zgodnie z wolą Bożą, niech dobrze czyniąc, wiernemu Stwórcy oddają swe dusze!
[239] H. Langkammer, dz. cyt., s. 40
[240] St. Grabska, dz. cyt. s. 92
[241] Jan Paweł II, Salvifici doloris, 6
[242] M. Quoist, Miedzy człowiekiem człowiekiem Bogiem, Wrocław 1992, s. 156
[243] Por. Fr. Grudniok, Pan idzie z nieba, Oficyna Wydawnicza 4K, Bytom 1997, s.160
[244] por. M. Quoist, dz. cyt., s. 156
[245] por. Fr. Goinda, Twarzą w twarz, Księgarnia św. Jacka, Katowice 1997, s.12
[246] Czy Bóg jest dawca cierpienia, http://www.nowaksvd.opoka.net.pl/ccimb/rozdz1.htm
[247] St. Olejnik, Teologia życia osobistego, Włocławek 1999, s. 409
[248] KKK 1500
[249] F. Rienecker, G. Maier, Leksykon biblijny, red. wyd. polskiego W. Chrostowski, Vocatio, Warszawa
[250] St. Olejnik, dz. cyt., s. 409
[251] R. Lejeune, Cierpienie: przekleństwo czy szansa na wzrost miłości http://www.voxdomini.com.pl/vox_art/cierp.html
[252] Fr. Grudniok, dz. cyt., s. 160
[253] St. Olejnik, dz. cyt., s. 410
[254] R. Lejeune, Cierpienie: przekleństwo czy szansa na wzrost miłości http://www.voxdomini.com.pl/vox_art/cierp.html
[255] Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, Modlitwy i myśli, Wyd. oo. Karmelitów Bosych, Kraków 1997, s. 39
[256] Matka Teresa z Kalkuty, Myśli, PAX, Warszawa 1998, s. 23
[257] por. W. Hryniewicz, Cierpienie jest wołaniem o przemianę, http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/cierpienie-hryniewicz.html
[258] A. R. Prokop, Każde cierpienie ma sens, http://nowezycie.archidiecezja.wroc.pl/numery/032004/09.html
[259] St. Olejnik, dz. cyt., s. 413
[260] Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Chorego, 11.02.1995 r., Chorzy w centrum troski Kościoła, 4
[261] Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, dz. cyt., s. 46
[262] por. St. Olejnik, dz. cyt., s.414
[263] Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie. Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, zabierze całą bron jego, na której polegał, i łupy jego rozda.
[264] wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony.
[265] por. R. Lejeune, Cierpienie: przekleństwo czy szansa na wzrost miłości http://www.voxdomini.com.pl/vox_art/cierp.html
[266] Św. Faustyna Kowalska, Dzienniczek, Miłosierdzie Boże w duszy mojej, 67
[267] T. Alamo, Mesjasz według biblijnych proroctw – Dowód absolutny, że Jezus Chrystus jest jedyną drogą do Królestwa Niebieskiego, s. 67
[268] BT, Księga Psalmów
[269] BT, Księga Psalmów
[270] On to został wydany za nasze grzechy i wskrzeszony z martwych dla naszego usprawiedliwienia.
[271] On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.
[272] Z tego przekleństwa Prawa Chrystus nas wykupił - stawszy się za nas przekleństwem, bo napisane jest: Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie.
[273] On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości - Krwią Jego zostaliście uzdrowieni.
[274] St. Grabska, Cierpienie, w: Słownik teologiczny, Katowice 1998.
[275] Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.
[276] por. Jan Paweł II, Wierze w Jezusa Chrystusa Odkupiciela, Vaticana, s. 491
[277] Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli.
[278] Na to Jezus odrzekł: O, plemię niewierne i przewrotne! Jak długo jeszcze mam być z wami; jak długo mam was cierpieć? Przyprowadźcie Mi go tutaj!
[279] Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim
[280] Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości.
[281] Teraz dusza moja doznała leku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę.
[282] Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie.
[283] Te prosiły Jezusa, żeby im nie kazał odejść do Czeluści.
[284] A kiedy przebywali razem w Galilei, Jezus rzekł do nich: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Oni zabija Go, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie. I bardzo się zasmucili.
[285] Gdy on jeszcze się zbliżał, zły duch porwał go i zaczął targać. Jezus rozkazał surowo duchowi nieczystemu, uzdrowił chłopca i oddał go jego ojcu. A wszyscy osłupieli ze zdumienia nad wielkością Boga. Gdy tak wszyscy pełni byli podziwu dla wszystkich Jego czynów, Jezus powiedział do swoich uczniów: Weźcie wy sobie dobrze do serca te właśnie słowa: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Lecz oni nie rozumieli tego powiedzenia; było ono zakryte przed nimi, tak że go nie pojęli, a bali się zapytać Go o nie.
[286] Wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i począł drzeć, i odczuwać trwogę. I rzekł do nich: Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie!
[287] Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak geste krople krwi, sączące się na ziemie.
[288] K. Romaniuk Cierpienie – NT, w: Encyklopedia Katolicka, t. 3, Lublin 1979.
[289] Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!
[290] Por. St. Grabska, dz. cyt., s. 92
[291] Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana.
[292] Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: Sługa nie jest większy od swego pana. Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać.
[293] Lecz to wszystko jest dopiero początkiem boleści.
[294] Umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego.
[295] Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów.