Presupozycje analizy retorycznej

Przypisy:

[1] Initiations, Cerf, Paris 1990.
[2] I do której wróciłem w drugim rozdziale niniejszej pozycji.
[3] Quelle est donc cette parole? Lecture rhelorique de l 'Evangile de Luc (1-9 22-24), LeDiv 99, A et B, Cerf, Paris 1979.
[4] Patrz R. Meynet, L 'Evangile selon Saint Luc, Analyse rhetorique, 2 vol Cerf, Paris 1988.
[5] „Ant. Jud.", II, 16, 4; IV, 8,44; VII, 12, 3 (patrz Ch. Souvay, Essai sur la metrique des Psaumes, St. Louis 1911, s. 1).
[6] Na przykład G. Kennedy, autor trzytomowej pozycji na temat historii retoryki klasycz­nej, napisał New Testament Interpetation through Rhetorical Criticism, Chapel Hill and London 1984.
[7] P. Beauchamp, Wstęp do R. Meynet, L'analyse rhetorique, s. 11-12.
[8] Lecture de l'Evangile selon St Luc, Profac, Lyon 1971, s. 53.
[9] R. Meynet, Deux paraboles paralleles; analyse rhetorique de Luc 15, 1-32, „Annales de Philosophie de la Faculte des Lettres et des Sciences Humaines de l'Universite Saint-Joseph" (Bejrut) 2 (1981), s. 89-105; ponownie w L 'Evangile selon Saint Luc.
[10] Tak jak ma to miejsce w transmitowanym przez radio i telewizję przemówieniu Ch. de Gaulle'a, wygłoszonym 17 grudnia 1965 (patrz R. Meynet, L 'Evangile selon Saint Luc, vol. 2, 10).
[11] Patrz P. Bovati, R. Maynet, Le livre du prophete Amos, analyse rhetorique, coll. Rhetorique biblique 2, Cerf, Paris 1994, s. 39-67.
[12] Patrz R. Meynet, L 'Evangile selon Saint Luc, s. 95-96.
[13] Patrz R. Meynet, Le cantique de Moise et le cantique de l 'Agneau (Ap 15 et Ex 15) Greg73"(1992), s. 19-55.
[14] Lub w tym samym czasie, jeśli uważać rok 1753 za symboliczną datę. powstania za­równo krytyki historycznej (z chwilą wydania Coniectures sur les memoires originaux dont il paroit que Moyse se servit pour composer le livre de la Genese autorstwa Jean Astruc), jak i analizy retorycznej (z chwilą opublikowania Lecons sur la poesie sacree des Hebreux R. Lowtha).
[15] I tak w Ps 145 alfabetyczny akrostych. gdzie brak w TM dystychu rozpoczynającego się od litery noun, którą można jednak odtworzyć dzięki LXX oraz rękopisowi z Qumran (patrz R. Meynet, «Le psaume 145», Annales du Departement des lettres arabes (Institut de lettres orientales), Fs Maurice Fyet 6B (1991-92) 213-225.
[16] W drugim wydaniu Bible de Jerusalem (1977) poprawiono na szczęście niektóre błę­dy, jakie pojawiły się w pierwszym wydaniu (1956), na przykład w Oz 2-3 (niestety, nie dokonano poprawki w Ps 146, 8-9; patrz R. Meynet, L'analyse rhetorique, 249-250).
[17] Bible d'Osty, ad loc.
[18] Jest tak zarówno w pierwszym, jak i w drugim wydaniu.
[19] L'Evangile selon Saint Luc, vol. 2, s. 8-11