Stary Testament zapowiada misterium chrztu - Pięcioksiąg

Przejście przez Morze Czerwone zapowiada wyzwolenie dokonujące się w chrzcie

„Wtedy PAN rzekł do Mojżesza: «Wznieś rękę nad morze, aby woda zalała Egipcjan, ich rydwany i jeźdźców». Mojżesz wzniósł rękę nad wodą, a ona o poranku powróciła na swoje miejsce, Egipcjanie natomiast uciekali w stronę powracającej wody. PAN pogrążył Egipcjan w samym środku morza. (…) Izraelici szli natomiast środkiem morza po suchej ziemi, a woda była im murem po prawej i po lewej stronie. PAN wybawił w tym dniu Izraela spod władzy Egiptu. (…) Zobaczyli ogromną moc, której PAN użył wobec Egipcjan, i ogarnęła ich bojaźń wobec PANA. Uwierzyli PANU oraz jego słudze Mojżeszowi” (Wj 14,26-27.29-31).

Księga Wyjścia stanowi doniosłe świadectwo wiary w Boga, który wybawił swój lud z niewoli, stając się dla niego źródłem i centrum nowego życia. Prowadzona z tej perspektywy biblijna narracja ukazuje Izraela jako umiłowanego i wybranego syna, wezwanego do uczestnictwa w zażyłej wspólnocie z Bogiem, który podjął stanowczą interwencję, by obdarzyć go prawdziwą wolnością (Wj 4,22). Kulminacyjnym momentem opowiadania o wyjściu Izraelitów z Egiptu jest przekaz dotyczący ich przejścia przez morze (Wj 13-14), który składa się z, co najmniej dwóch paralelnych wersji tego wydarzenia, połączonych w jeden tekst. Pierwsze świadectwo tego przełomowego dla dziejów Izraela wydarzenia (nie-P) podaje, że Bóg umożliwił Izraelitom przejście przez morze, gdyż cofnął jego wody, wiejącym całą noc wschodnim wiatrem (Wj 14,21), które o poranku wróciły na pierwotne miejsce, pogrążając w swoich odmętach egipską armię (Wj 14,27). Drugi przekaz, pochodzący z tradycji kapłańskiej (P), opowiada o cudownym rozstąpieniu się morza po tym, jak Mojżesz wypełniając polecenie Boga (Wj 14,16), najpierw rozdzielił morskie wody, które utworzyły mur po jego lewej i prawej stronie tak, że Izraelici mogli przejść po „suchej ziemi” (Wj 14,22), a następnie spowodował ich gwałtowny powrót, co przyniosło zagładę ścigającym Hebrajczyków żołnierzom faraona (Wj 28-29). Te zaledwie zarysowane różnice pomiędzy tradycjami opowiadającymi o przejściu Izraelitów przez morze wskazują, że przywołane teksty nie raportują dokładnego przebiegu historiograficznych faktów, ale przede wszystkim są świadectwem wiary, pozwalającym zrozumieć istotę tego decydującego wydarzenia w dziejach Izraela. Analizując zatem końcową wersję tego opowiadania warto uwzględniać jego złożony charakter, gdyż ubogaca on religijne przesłanie biblijnego przekazu, będącego świadectwem wierzącej wspólnoty, która w historycznych doświadczeniach widziała wielkie zbawcze dzieła Boga.