Ogień i rozłam

1.W Kościele akcentujemy dziś, że Bóg jest pełen łagodności, czułości, współczucia, delikatności, miłosierdzia. To prawda, ale nie cała. Stary Testament wspomina, że Bóg spuścił ogień na Sodomę i Gomorę z powodu grzechów ich mieszkańców. Prorok Eliasz w imię Najwyższego surowo potraktował fałszywych proroków. Biblia pełna jest zapowiedzi karzącego ognia. Owszem, Bóg jest łagodny, ale i gwałtowny. Jest miłosierny, ale i oceniający. Jest dobry, ale i wymagający. Bóg jest ogniem, który rozjaśnia ciemności błędów, grzechów, zboczeń. Przychodzi, aby oczyścić świat ze zła. Właśnie dlatego, że nas kocha, ocenia nasze postępowanie i demaskuje błędy. Jego słowa bywają ogniem dla sumień. Tym bardziej pali nas ten ogień, im bardziej jesteśmy uwikłani w niewierność, pychę, w grzech po prostu. Nie wolno przeciwstawiać „surowego” Boga Starego Testamentu „łagodnemu” Bogu Nowego Testamentu. Obraz Jezusa jako łagodnego rabbiego, który toleruje wszystkich i wszystko w imię łatwego pokoju, jest fałszywy. Jezus ogłasza królowanie, czyli panowanie Boga. Przychodzi jako zbawiciel, ale zapowiada także sąd. Ogień to biblijny obraz sądu Bożego. Jaki obraz Jezusa noszę w sobie? Czy nie wycinam z Ewangelii tego, co trudne, wymagające, oceniające?