Aniołowie w Nowym Testamencie

Anioł ukazał się Józefowi we śnie i powiedział: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt 1, 20‑21). Anioł Pański także ostrzegł we śnie Jozefa przed Herodem, który usiłował zabić Jezusa, i nakazał Świętej Rodzinie ucieczkę do Egiptu (zob. Mt 2, 13). A potem raz jeszcze we śnie anioł polecił Józefowi powrócić z Egiptu, „bo już umarli ci, którzy czyhali na życie Dziecięcia” (Mt 2, 20).

Archanioł Gabriel ukazał się Zachariaszowi i zapowiedział narodziny i misję Jana Chrzciciela (zob. Łk 1, 11). Również Gabriel ukazał się Maryi i poinformował o mającym się narodzić Jezusie: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym” (Łk 1, 35).

Anioł Pański ogłosił narodzenie Jezusa pasterzom, po czym przyłączyły się do niego niezliczone zastępy niebieskie, wysławiające Boga: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał” (Łk 2, 14).

Po kuszeniu Jezusa na pustyni, gdy diabeł już od Niego odstąpił, „przystąpili aniołowie i usługiwali Mu” (Mt 4, 11), a w Ogrodzie Oliwnym „ukazał Mu się anioł z nieba i pokrzepiał Go” (Łk 22, 43). Aniołowie byli też obecni przy zmartwychwstaniu Jezusa (zob. Mt 28, 2; Łk 24, 23; J 20, 12).

Jezus ostrzega w swoim nauczaniu: „Baczcie, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie” (Mt 18, 10). Gdy pojmano Jezusa, odezwał się także: „Czy myślisz, że nie mógłbym poprosić Ojca mojego, a zaraz wystawiłby Mi więcej niż dwanaście zastępów aniołów?” (Mt 26, 53). Aniołowie również będą wykonawcami Bożego sądu w czasie drugiego przyjścia Jezusa na ziemię (zob. Mt 13, 41). 

Ponownie widzimy aniołów działających w księdze Dziejów Apostolskich. Dwaj aniołowie rozmawiają z apostołami przy wniebowstąpieniu Pana Jezusa (zob. Dz 1, 11). Anioł ratuje Piotra i Jana z więzienia (zob. Dz 5, 19), a w dwunastym rozdziale Dziejów Apostolskich znajdujemy wyczerpujący opis uwolnienia Piotra z więzienia przez anioła. Anioł ukazuje się też Korneliuszowi i mówi, by posłał po Piotra (zob. Dz 10, 3), a także wysyła Filipa na drogę do Gazy, gdzie ma spotkać dworzanina królowej Egiptu (zob. Dz 8, 26).

Anioł pojawia się Pawłowi we śnie w czasie podroży do Rzymu i zapewnia, iż wszyscy na statku zostaną uratowani (zob. Dz 27, 23). „Natychmiast poraził go [Heroda Agryppę] anioł Pański […]. I wyzionął ducha, stoczony przez robactwo” (Dz 12, 23). Dość liczne wzmianki o aniołach znajdujemy w listach Nowego Testamentu. Dla zainteresowanych czytelników podaję kilka odniesień: 1 Kor 4, 9; 1 Kor 11, 10; Ga 1, 8; Ga 3, 19; Kol 2, 18; 2 Tes 1, 7; 1 Tm 5, 21; Hbr 1, 4; Hbr 2, 2; 2 P 2, 4; Jud 6.

Wreszcie, wielokrotne odniesienia do aniołów występują także w ostatniej księdze Biblii, Apokalipsie św. Jana. A oto piękny przykład:

„A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czterech Istot żyjących, i na oblicza swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: ≪Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen≫” (Ap 7, 11‑12).

Przytoczyłem powyższe wzmianki w dużej rozciągłości, ponieważ wzięte w całości wyraźnie kreślą obraz bardzo rzeczywistych istot osobowych, które mówią i działają. Jeśli ktoś demitologizuje istoty anielskie, to logiczne wydaje się, że powinien także dokonać demitologizacji innych zdarzeń Nowego Testamentu, takich jak narodzenie Jezusa z Dziewicy, Jego zmartwychwstanie, a także dogmat o wcieleniu, co czyni obecnie wielu bardzo liberalnych chrześcijan. Nie trzeba dodawać, że chrześcijanie demitologizujący aniołów – a więc niewierzący w anielskie byty osobowe – demitologizują również diabła i demony. Dla takich chrześcijan nie toczy się żadna walka duchowa przeciw istotom demonicznym, ponieważ w ich przekonaniu po prostu nie ma istot, z którymi trzeba walczyć!

*

Powyższy tekst jest fragmentem książki "Widziałem spadającego szatana". Autor: Benedict Heron OSB. Wydawnictwo Promic.