Niewiasta obleczona w słońce (Ap 12)

Znak Niewiasty jest więc symbolem elastycznym. Oznacza przede wszystkim Lud Boży - Kościół, ale jednocześnie Bogurodzicę, którą prorok Izajasz nazwał znakiem (sam Pan da wam znak: oto Panna brzemienna rodzi syna; Iz 7,14; por. Mt 1,22-23).

Sobór Watykański II uczy, że Maryja jest obrazem albo symbolem całego Ludu Bożego, ponieważ w tajemnicy Kościoła, który sam nazywany jest także matką i dziewicą, Błogosławiona Dziewica Maryja przodowała najdoskonalej, stając się wzorem dziewicy i matki. Wierząc bowiem i będąc posłuszną, zrodziła na ziemi samego Syna Boga Ojca i nie znając męża, zacieniona Duchem Świętym, niby nowa Ewa, nie dała wiary dawnemu wężowi, ale wysłannikowi Boga. Zrodziła zaś Syna, którego Bóg ustanowił pierworodnym między wielu braćmi, to znaczy między wiernymi, w których zrodzeniu i wychowaniu współdziała swą miłością macierzyńską (Konstytucja dogmatyczna o Kościele, 63)

...ubrana w słońce... (12,1)

Metafora ta nasuwa myśl o bliskości Boga, Niezwyciężonego Słońca. Kiedy interpretujemy Niewiastę kolektywnie, myślimy o Kościele obleczonym w Boga i jaśniejącym jak słońce (św. Hipolit), natomiast w sensie indywidualnym widzimy Maryję stojącą najbliżej Boga. Bóg mógł stworzyć większą ziemię i większe niebo, ale swej Matki nie mógł już stworzyć większej (św. Bonawentura).

...z księżycem pod stopami... (12,1)

W Biblii księżyc jest symbolem zmienności (por. Syr 27,11). Tu przedstawiony jest jako podnóżek Niewiasty. Kościół (i Maryja) stoi powyżej tego wszystkiego, co jest zmienne i nietrwałe.

... i wieńcem dwunastu gwiazd nad głową... (12,1)

Niewiasta ma na głowie nie koronę (symbol władzy królewskiej), ale wieniec, oznakę triumfu i zwycięstwa. Dwanaście gwiazd oznacza cały Lud Boży, reprezentowany przez dwunastu patriarchów i dwunastu apostołów. Kościół, otoczony chwałą, należy do ojców i proroków, do świętych i apostołów (Wiktoryn).

Jest brzemienna i krzyczy w bólach i mękach rodzenia (12,2).

Jest to symboliczne przedstawienie walki z Szatanem, podczas której rodzą się nowe dzieci Boże. Czas teraźniejszy (krzyczy) oznacza, że walka trwa i będzie trwać przez całe dzieje.