Modlitwa w Dziejach Apostolskich

Podobieństwa do Łk

Powyżej w kilku miejscach można było zauważyć, że praktyka modlitwy pierwotnej wspólnoty jest naśladowaniem postępowania Jezusa. Jest to temat, który św. Łukasz mocno akcentuje. W trzeciej Ewangelii przedstawia on Jezusa na modlitwie przed ważnymi wydarzeniami i w ich trakcie: przed wyborem apostołów (6,12) i wyznaniem Piotra (9,18), w momentach chrztu (3,21) i prze­mienienia (9,28). Tylko u niego znajdują się trzy przypowieści Jezusa na temat modlitwy: o natrętnym przyjacielu (11,5-8), nieuczciwym sędzim (18,1-8) oraz faryzeuszu i celniku (18,9-14). Wreszcie tylko on kończy mowę eschatologiczną Jezusa wezwaniem do modlitwy (21,36).

Podobnie modlą się przy różnych okazjach chrześcijanie w Dziejach: przed wyborem Macieja (1,24), włożeniem rąk na diakonów (6,6), przed wysłaniem Barnaby i Szawła w pierwszą podróż misyjną (13,3). Szaweł modli się przed przybyciem Ananiasza (9,11); Piotr przed udaniem się do Korneliusza (10,9; 11,5); Paweł przed wyruszeniem do Jero­zolimy (21,5) i w świątyni przed rozpoczęciem działalności wśród pogan (22,17-21).