Biblijna monarchia znakomitsza od wszystkich królestw na ziemi

W Starym Testamencie czytamy o Salomonie, najmądrzejszym z ludzi. Gdy otrzymał on od Boga mądrość, wielką roztropność i serce szerokie niczym morskie piaski, których ziaren nie można zliczyć – tak że, zgodnie ze słowem Pana, ani przed nim nie narodził się nikt, kto by mu dorównał, ani też po nim takiego nie będzie – zapragnął wybudować Panu ową wspaniałą świątynię i poprosił o wsparcie cudzoziemskiego króla Tyru. Kiedy ów wysłał do niego Hyrę, syna owdowiałej niewiasty, wówczas dzięki jego pomocy doprowadził do końca wszelkie prace, które pod natchnieniem Bożej mądrości z mozołem wykonywano przy wznoszeniu świątyni i przy sporządzaniu świętych naczyń.

Jeśli więc tamta monarchia, znakomitsza od wszystkich królestw na ziemi, oraz szlachetny i wybitny potomek rodu izraelskiego, a także owa udzielona przez Boga mądrość, która przewyższała umiejętności oraz nauki wszystkich ludów Wschodu i Egipcjan, bynajmniej nie wzgardziła radą ubogiego cudzoziemca, to słusznie i ty, błogosławiony ojcze Kastorze, pouczony tymi przykładami, kierując budową prawdziwej i rozumnej świątyni Boga – wznoszonej nie z nieczułych kamieni, lecz opartej na zgromadzeniu świętych mężów, oraz nie tymczasowej i podlegającej zniszczeniu, ale wiecznej i niezwyciężonej – a także pragnąc poświęcić Panu najcenniejsze naczynia, wykonane nie z niemego złota czy srebra, które król babiloński zagrabiwszy, oddałby swoim nałożnicom i książętom ku ich uciesze, lecz ze świętych dusz, które jaśniejąc niewinnością, sprawiedliwością i czystością, będą nosiły w sobie Chrystusa Króla – uznajesz mnie, człowieka nędznego i pod każdym względem ubogiego, za godnego zaproszenia do współudziału w tak wielkim dziele.

Ponieważ więc pragniesz, żeby w pozbawionej klasztorów prowincji zostały wprowadzone w życie zasady, jakimi kierują się mnisi ze Wschodu, a zwłaszcza ci egipscy, prosisz mnie – chociaż sam osiągnąłeś najwyższy poziom cnót i wiedzy oraz napełniony jesteś wszelkimi bogactwami duchowymi tak, że nie tylko twoje nauki, lecz także samo życie, w zupełności wystarczają, by wskazywać właściwą drogę tym, którzy dążą do doskonałości – abym i ja, mimo że nie mam biegłości w pisaniu oraz marne są moje zdolności językowe i wiedza, korzystając z moich skromnych doświadczeń, przyczynił się w jakiejś mierze do spełnienia twojego pragnienia, a także polecasz, bym reguły, których przestrzega się w klasztorach Egiptu i Palestyny, przedstawił tak, jak zapoznali mnie z nimi tamtejsi ojcowie, choć niewprawnie władam piórem. Nie zależy ci bowiem na wyszukanym stylu, w którym przede wszystkim ty celujesz, lecz chcesz, bym braciom żyjącym w twoim nowym klasztorze w prostych słowach ukazał proste życie świętych...

*

Powyższy teks pochodzi z książki "Reguły (De institutis coenobiorum)". Autor: św. Jan Kasjan. Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC