Rozeznawanie w Biblii

Największe proroctwa jed­nak okazałyby się nieskuteczne i uczyniłyby próżną misję proroka względem ludu, gdyby jego niewłaściwe postępowanie moralne przeczyło słowom wypowiadanym w imię Boże. Prawdziwego proroka zatem odróżnia od szarlatanów głębokie doświadczenie bycia wybranym, które popycha go z niepowstrzymaną siłą do przemawiania w imieniu Pana^[5]. Ten, który prorokuje w imieniu Pana niczym strażnik pośród swojego ludu, przeżywa nawrócenie w swoim życiu (por. Jr 15, 19-20), działa zgodnie z wolą Bożą, wy­tyka zachowania bałwochwalcze i stale przypomina Izraelowi wy­mogi Przymierza.

5. W jaki sposób rozeznawanie otwiera na mądrość Bożą?

Umiejętność rozeznawania jest darem, którego Bóg udziela czło­wiekowi stającemu przed Nim w pokorze jako sługa prawdy i sprawiedliwości. Oto, jak została wysłuchana prośba króla Sa­lomona: „«Daj więc twemu słudze rozum, aby potrafił wysłuchać stron sporu i wydawać sprawiedliwe wyroki. Któż bowiem może rządzić Twoim ludem, tak wielkim?». Spodobało się Panu, że Salo­mon o to prosił. Bóg zatem oświadczył mu: «Ponieważ o to właśnie prosiłeś, a nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani o bogactwa, ani też o śmierć twoich wrogów, lecz prosiłeś dla siebie o zdolność rozstrzygania spraw po wysłuchaniu stron, dlatego spełniam twoją prośbę: daję ci rozum i przenikliwość. Podobnego tobie nie było i nie będzie. Dam ci także to, o co nie prosiłeś: bogactwo i sławę, jakich nie posiada żaden z królów, panujących w twoich czasach»" (1 Krl 3, 9-13).
W księgach mądrościowych, gdzie rozeznawanie zajmuje pierw­szorzędne miejsce, mądrość Boża często przeciwstawiana jest ludz­kiej głupocie. Obok inteligencji i roztropności, także rozeznawanie wypływa z Bożej mądrości. Z tego żywego źródła człowiek czerpie siłę do sprostania nowemu duchowemu doświadczeniu: naucze­niu się myślenia i działania zgodnie z wolą Bożą. Ta mądrość zaś wychodzi naprzeciw ludzkiej słabości i staje się przewodnikiem i wsparciem dla tego, kto nie jest zdolny rozumować i rozróżniać samemu dobra od zła.
W pewnym sensie można by powiedzieć, że księgi mądrościowe zostały napisane w ściśle określonym celu: aby nauczyć odróżniać drogi mądrości Bożej od dróg ludzkiego szaleństwa, drogi sprawie­dliwości od dróg nieprawości. Przedostatnia z ksiąg mądrościo­wych - Księga Mądrości objawia „Boże tajemnice" (por. Mdr 1,2) i los bezbożników, którzy już żyją w stanie śmierci wprowadzonej na świat przez diabła (por. Mdr 2, 24), podczas gdy „życie ludzi uczciwych jest w ręku Boga, nie dosięgnie ich udręka" (Mdr 3,1). Bóg, stwierdza jeszcze Syrach, dał ludziom „wolną wolę, język i oczy, uszy i serce dał im do myślenia" (Syr 17, 6).

---------------------------------------------

[5] Por. Iz 6; Jr 1; Oz 1-3; 7,14-15; Ez 1-3.