Rozeznawanie w Biblii

6. Biblijna zachęta do rozeznawania obecna jest również w Nowym Testamencie

Zachęta do rozeznawania jest wszechobecna w Słowie Bożym, a w sposób szczególny w Nowym Testamencie. Miał rację prote­stancki teolog Oscar Cullmann, kiedy twierdził, że rozeznanie jest „kluczem do zrozumienia całej moralności Nowego Testamentu". Sam Jezus kierował tę zachętę zarówno do tłumów, jak i do swo­ich najzacieklejszych przeciwników - faryzeuszów i saduceuszów: „Obłudnicy! Umiecie rozeznawać to, co dzieje się na ziemi i nie­ba, a czemu nie potraficie rozeznać obecnego czasu? Dlaczego więc sami z siebie nie rozsądzacie, co jest słuszne?" (Łk 12,56-57). W tych upomnieniach Jezus odwołuje się do aktualnych wy­darzeń, które mają miejsce, do historii, która dzieje się na oczach tylu ludzi, oni jednak nie są zdolni do rozpoznania obecności Me­sjasza poprzez znaki z powodu zatwardziałości swoich serc.
Apostoł Paweł przestrzega: „Nie gaście Ducha! Nie lekceważcie proroctw! Wszystko badajcie! Trzymajcie się tego, co dobre, a uni­kajcie wszystkiego, co złe!" (1 Tes 5,19-20). Podobnie zachęca Rzy­mian do „rozpoznawania, jaka jest wola Boża, co szlachetne, co miłe, co doskonałe" (Rz 12, 2), i modli się, żeby miłość Filipian „coraz bardziej wzrastała w poznaniu i wszelkim zrozumieniu", aby umieli „rozeznać to, co słuszne, i [...] dzięki temu pozostali czyści i nienaganni do dnia Chrystusa" (Flp 1,9-10).
Ewangelista Jan podejmuje natomiast misję rozpoczętą przez starotestamentalnych patriarchów, wzywając lud do obrony przed fałszywymi prorokami: „Umiłowani, nie wierzcie każdemu ducho­wi, lecz rozeznawajcie duchy, czy są od Boga, gdyż wielu fałszy­wych proroków pojawiło się na świecie" (1 J 4,1). Wystarczy kilka takich cytatów, żeby zrozumieć, iż cały Nowy Testament oparty jest na rozeznawaniu, które prowadzi do rozpoznania w osobie i czynach Chrystusa mocy Ducha Świętego i porażki szatana.

7. Jezus praktykował rozeznawanie duchów

Któż bardziej niż Jezus jest mistrzem w sztuce rozeznawania? On, który jest jedno z Ojcem i z Duchem Świętym? Jezus, ucieleśnie­nie Bożej mądrości, praktykował rozeznawanie duchów przy wielu okazjach, jak na przykład wtedy, kiedy spotykał na drodze opęta­nego lub kiedy zarzucał faryzeuszom hipokryzję i fałszywą religij­ność. Konkretny przykład rozeznawania duchów podaje św. Mate­usz. Otóż w rozdziale szesnastym ewangelista opowiada o tym, jak Jezus zganił Piotra, który pozwoliwszy ogarnąć się ludzkiemu spo­sobowi myślenia, próbował odwieść swojego Pana od męki i skaza­nia na śmierć: „Piotr wziął Go na bok i stanowczo Go upomniał: «Niech Cię Bóg broni! Panie, na pewno się to Tobie nie przyda­rzy!»" (Mt 16, 22). Piotr nie podzielał wcale myśli i pragnień Boga, dlatego chciał przekonać Jezusa, aby się wycofał. Jako że apostoł za­chowywał się jak „kusiciel", Jezus surowo go upomniał, nazywając go wręcz „szatanem": „Lecz On odwrócił się i rzekł do Piotra: «Idź za Mną, szatanie! Przeszkadzasz Mi, bo nie myślisz po Bożemu, ale po ludzku»" (w. 23). To ostatnie stwierdzenie Jezusa daje do zrozu­mienia, jak ważne jest rozeznanie myśli i uczuć, które prowadzą nas do mówienia i działania w określonym kierunku: bardzo łatwo jest dać się ponieść duchowi czysto ludzkiemu czy diabelskiemu, zamiast podążać za natchnieniami i poruszeniami Boskimi^[6].

---------------------------------------------

[6] Por. W. Trilling, Commenti spirituali del Nuovo Testamento. Vangelo secondo Matteo, II, Citta Nuova, Roma 1968, s. 90. 98-99.