Trzeci Jeździec Apokalipsy

„Gorliwie ujął się Pan za ziemią swoją
I zmiłował się nad swoim ludem.
I Pan, odpowiadając,
Rzekł ludowi swojemu:
«O t o Ja ześlę wam
Zboże
I wino,
I oliwę,
I nasycicie się nimi.
I nie wydam was więcej
Na hańbę między narodami...»".

(Księga Joela 2,18-19)

Wydaje mi się, że w kontekście tego cytatu z Księgi Joela i wartości sakralnych szabatu łatwo zrozumiemy myśl wyrażoną przez tajemniczy Głos, dochodzący spośród Czterech Stwo­rzeń, domagający się zaprzestania ucisku wobec najbiedniej­szych z ludu i stworzenia im takich warunków zarobkowych, które by umożliwiły biedocie nabywanie w wystarczającej ilości zboża, wina i oliwy, tych produktów rolnych nie tylko potrzeb­nych do życia, ale będących również świętymi symbolami opieki Bożej nad wyznawcami Boga Jedynego.

Ten podwójny aspekt wszelkich rzeczy i zjawisk - przyro­dzony i zarazem nadprzyrodzony, dosłowny i zarazem sym­boliczny - jest znamienną cechą psychiki żydowskiej i powi­nien być uwzględniany w badaniach egzegetycznych nad teks­tami Nowego Testamentu. Nieznajomość pozabiblijnej literatu­ry żydowskiej z okresu przed-Chrystusowego i Chrystusowego, kultury, teologii i obyczajów żydowskich, a przede wszystkim starożytnej mistyki żydowskiej na pewno utrudnia właściwy odbiór wielu myśli Nowego Testamentu. Te właśnie niedobory w badaniach egzegetycznych miał na myśli nasz znakomity biblista ks. Kazimierz Borowicz, gdy w swojej pracy Mistyka hebrajska u św. Pawła i w Apokalipsie św. Jana  ^[17]   pisał: „Starałem się zwrócić uwagę na kilka punktów stycznych pomiędzy starożytną mistyką hebrajską a księgami Pisma Świę­tego, szczególnie Nowego Testamentu. Jest prawdą, że o tych rzeczach się nie mówi i nie pisze. Niemniej jednak problemy te istnieją. Posiadają one dla egzegezy Pisma Świętego znaczenie bardzo wielkie. Sondujemy i szukamy bezcelowo w płytkich wodach hellenizmu i historii porównawczej religii, zamiast czynić poszukiwania w głębokich wodach hebrajskiej mistyki. Przecież ani Grecy, ani Babilończycy nie otrzymali Objawienia Bożego, tylko starożytni Hebreowie, naród Boży, wybrany. Tam właśnie należy nam szukać".

------------------------

[17] „Ruch Biblijny i Liturgiczny", Kraków 1950, nr 3, s. 205.