Wstrząsy historii – dowody na ziemi i w Biblii

W Ewangelii według św. Mateusza czytamy: „A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, od góry aż do dołu, ziemia się zatrzęsła, a skały się rozpadły” (Mt 27,51). Teraz, po dwóch tysiącleciach, naukowcy wreszcie zaczynają łączyć biblijne opisy z fizycznymi dowodami. Badania geologiczne w rejonie Morza Martwego i Jerozolimy rzucają nowe światło na wydarzenia opisywane w Piśmie Świętym.

W 2012 r. geolog izraelski, dr Amos Nur, wspólnie z brytyjskim badaczem prof. Nicholasem Ambraseysem przeanalizowali warstwy osadów w okolicy Morza Martwego. Odkrycia te sugerują, że w pierwszej połowie I w. naszej ery mogło wystąpić silne trzęsienie ziemi, które odpowiada opisom zawartym w Ewangeliach. Według Ewangelii św. Mateusza trzęsienie ziemi, które miało miejsce w chwili śmierci Jezusa, było wydarzeniem o wielkiej sile. „Ziemia się zatrzęsła, a skały się rozpadły” (Mt 27,51). Opis ten dobrze wpisuje się w wyniki badań dr. Amosa Nura, który wykazał, że w 31 r. n.e. doszło do silnego trzęsienia ziemi o magnitudzie około 6,3 w skali Richtera. Epicentrum znajdowało się prawdopodobnie w rejonie Jerozolimy, co mogło wywołać zniszczenia zarówno w mieście, jak i w okolicznych terenach.

Wyniki badań opierają się na analizie osadów dennych z dna Morza Martwego. W warstwach osadowych wyraźnie widoczne są deformacje, które świadczą o gwałtownym wstrząsie. Badacze przeanalizowali warstwy naniesione w ciągu ostatnich kilku tysięcy lat, wykorzystując datowanie izotopowe. Wykryte deformacje wskazują na wydarzenie, które mogło mieć miejsce dokładnie w okresie życia Jezusa.

Skutki fizyczne trzęsienia ziemi
Trzęsienia ziemi o magnitudzie powyżej 6 w skali Richtera mogą powodować poważne zniszczenia. W przypadku wstrząsów w rejonie Jerozolimy mogły one doprowadzić do pękania murów, zawalenia budowli czy osunięcia skał. Zniszczenia te mogły wpłynąć na wiele miejsc świętych, w tym świątynię w Jerozolimie. Badacze podkreślają, że rozdarcie zasłony przybytku opisywane w Ewangelii według św. Mateusza mogło być bezpośrednim skutkiem tych wstrząsów. Co ciekawe, wibracje, w które nadchodzące trzęsienie ziemi wprawiło pustynny piasek w okolicach Jerozolimy, mogłyby wytłumaczyć nieoczekiwaną ciemność, która zeszła na święte miasto w czasie ukrzyżowania. Wibrujący piasek, uniesiony nad powierzchnię ziemi, mógł z łatwością zasłonić na kilka godzin widoczność słońca. Podobny efekt zdarza się nieraz w miejscach pustynnych nawiedzanych przez drżenia skorupy ziemskiej.

Inne dowody sugerują, że trzęsienie ziemi mogło wywołać lokalne tsunami w rejonie Morza Martwego. Analiza osadów w tym miejscu wykazuje obecność nietypowych warstw, które mogły powstać w wyniku nagłego przesunięcia mas wodnych.

Konkluzje nauki i wiary
Chociaż badania geologiczne nie mogą jednoznacznie potwierdzić wydarzeń opisanych w Biblii, dostarczają fascynujących wskazówek łączących naukę z wiarą. Odkrycia dr. Nura i prof. Ambraseysa pokazują, że trzęsienie ziemi w okresie śmierci Jezusa jest co najmniej prawdopodobne. Jak podkreślają badacze, współczesna nauka coraz częściej znajduje potwierdzenie dla wydarzeń opisywanych w świętych księgach.

W kontekście geografii epicentrum trzęsienia mogło znajdować się w rejonie Wzgórza Oliwnego lub okolicznych dolin. Sejsmolodzy zauważają, że region ten leży w aktywnej strefie tektonicznej, co dodatkowo wzmacnia hipotezę historycznego wstrząsu. Matematyczna analiza deformacji osadów pozwala na datowanie zdarzeń z dokładnością do kilku dekad, co jest niezwykle istotne dla rekonstrukcji wydarzeń z przeszłości.

Dla ludzi wierzących współczesne badania mogą być inspirującym dowodem na to, że nauka i wiara nie muszą się wykluczać. Ostatecznie trzęsienie ziemi opisane w Ewangeliach było nie tylko zjawiskiem fizycznym, ale również metafizycznym, wskazującym na duchowe przemiany, które miały miejsce na świecie...

*

Powyższy tekst pochodzi z książki "Znaki z nieba". Autor: Jan Tatura. Wydawnictwo: Fronda