Przyjaciele

Nie wiadomo co gorsze: spotkać wroga czy tego, kogo zbyt pochopnie mieliśmy za przyjaciela. Rozwaga, której nam potrzeba  w budowaniu relacji – właśnie, w budowaniu. Zabiegać o przyjaźń, zabiegać o przyjaciół, przyjacielem się stawać – to wszystko wymaga rozwagi.

Pismo Święte stawia nam dziś przed oczy obraz przyjaźni, skarbu przyjaźni. A także tej szczególnej, nierozerwalnej więzi, która tworzą ze sobą kobieta i mężczyzna, mąż i żona. Czy trzeba nam dziś jeszcze tłumaczyć, jak bardzo potrzeba nam dziś rozwagi w budowaniu takich więzi między ludźmi? Nie jakiejś wyrachowanej ostrożności, ale rozwagi właśnie: takiej, która płynie z prostolinijności, przejrzystości działań, serca szczerego, znajomości prawdy o sobie, grzeszniku.

Bóg jako nasz Przyjaciel. Nie w sensie jakiejś umniejszającej, powierzchownej więzi, wykorzystywania jednej strony przez drugą. Bóg jako Sojusznik. Ktoś, przy kim chcemy trwać. Skarb.