Zacznijmy od spojrzenia na siewcę i ziarno. Bóg posiał w glebę świata jedno najcenniejsze ziarno – swojego Syna umiłowanego.
Bez tego nie będzie plonu.
Kiedy słucham i rozważam Słowa, które Bóg mówi do mnie na kartach Pisma Świętego, pozwalam, by jak deszcz przenikały one moje serce, mój umysł, moją duszę.
W nauczaniu Jezusa pierwszeństwo przypada obrazom przed zasadami teoretycznymi.
Psalm 55 (54) to pełna spokoju dziękczynna pieśń człowieka, który wie, że świat wokoło niego jest darem Boga.
Jeśli ziarna wpadły w ziemię, to kiedyś wyrosną.
Zazwyczaj śledzimy losy ziarna. Kto śledzi rękę Siewcy?
Słowo, niczym ziarno rzucane przez zasiadającego w łodzi, ma wciąż tę samą moc owocowania.
Ziarno Szczepanowe. Antiochia. Św. Paweł. W łańcuchu św. Barnaba, tak mało widoczny, ale przecież kluczowy...
Wyciągał rękę nad drogą, skałą i cierniem. Jakby dawał szansę. Nie ziarnu. Drodze, skale i cierniom.
Da się zamknąć Tego, który tchnie kędy chce, prowadzi do całej prawdy, mówi co usłyszy, w jakiejkolwiek liczbie skończonej?
Bez niego cóż jest? "Jedno cierń i nędze".
Garść uwag na do czytań na niedzielę Zesłania Ducha Świętego, rok B z cyklu „Biblijne konteksty”
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.