Psalm 118. Jest to pieśń jakby właśnie na obchód zmartwychwstania ułożona.
Psalm 89 (88) wyrasta z królewskiej tradycji rodu Dawida i jego „domu” – to znaczy dynastii. Część pierwsza tego psalmu jest swoistym hymnem pochwalnym na cześć Pana, czyli Boga. Druga natomiast jest proroctwem dotyczącym przyszłości rodu.
Psalm 119 (118) jest bardzo długi – ma aż 176 wierszy.
Trzeba o tym głośno wołać, by nikt nie zwątpił w potęgę dobra.
Każda Eucharystia jest czymś cudnym i tajemniczym, nawet jeśli nasze oczy przyzwyczaiły się do gestów, znaków, słów. Trzeba przemyć oczy wodą wiary, aby zobaczyć ów cud.
Czytam opis życia żaków w Nysie przed czterystu laty. Dyżurny budzi ich o świtaniu słowami „Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu!”.
Biblia Jubileuszowa peregrynuje po wspólnotach życia konsekrowanego wrocławskiej archidiecezji. W ubiegłym tygodniu przebywała w domu Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej.
„Moc mojej duszy” to dar Boga, to siła nadziei, to spokój płynący z odczuwalnej obecności Boga, którego łaska trwa na wieki.
Psalm 147 jest przesiąkniętą radością i podziwem dziękczynną pieśńią uwielbienia Boga.
To, co świat uznaje za słabość – ubóstwo, smutek, cichość, Jezus określa jako źródło prawdziwego szczęścia.
Zazieleniło się. Mamy okres zwykły, czyli wrócił zielony kolor szat liturgicznych. A czytania tej niedzieli?
Garść uwag do czytań na X niedzielę zwykłą roku B z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.