Ewangelia to radość i pokój

Wersja tekstu Izajasza jaką podaje Ewangelista różni się nieco od tekstu, jaki znamy dziś. Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę, aby obwieszczać rok łaski Pańskiej.

Zwraca uwagę pominięcie przez Łukasza zwrotu o opatrywaniu złamanych serc. To najprawdopodobniej świadectwo istnienia w czasach Jezusa (czy Łukasza) różnych wariantów starotestamentalnego tekstu. Przyjmuje się bowiem, że jednolity tekst Starego Testamentu został ustalony dopiero po Chrystusie. A świadectwa istnienia różnych wersji tekstu dostarcza jego starożytne greckie tłumaczenie, Septuaginta (oznaczane skrótem LXX). Tezę tę potwierdzają też rękopisy znalezione podczas wykopalisk w Qumran.

Bardziej jednak zaskakuje dodanie zwrotu o ogłaszaniu niewidomym przejrzenia. Czy to też korzystania przez Łukasza z innej wersji tekstu? Być może. Temat ślepoty Izraela kojarzy się raczej z Ewangelią Jana, gdzie pojawia się on dość wyraźnie. Gdyby jednak byłby to celowy dopisek autora Ewangelii byłoby to ważny przyczynek do zrozumienia jego widzenia misji Jezusa.

Przesłanie tego tekstu jest jednak jasne: Jezus wskazuje, że razem z Nim nadchodzi zapowiadany przez Izajasza czas wyzwolenia. I to jest najważniejsza myśl zawarta w dzisiejszej Ewangelii. 

No dobrze. Ale gdzie tu powiązanie z pierwszym czytaniem, tym z księgi Nehemiasza? Chodzi tylko o to, że tu i tam czytają Biblię? Że zwyczaj czytania Bożego Prawa, zapoczątkowany na prośbę ludu przez Ezdrasza jest kontynuowany w synagogach? Nie tylko.

W jednym i drugim jest też zachęta do radości. Zarówno religia Starego Testamentu jak i wieść, którą przynosi Jezus nie powinny być powodem niczyjego smutku. Wyzwolenie, które zapowiada Jezus, a w którym wierzący przecież uczestniczą, jest raczej powodem do radości. Co powinno być jasne dla każdego, kto choć raz w życiu zaznał jakichś przeciwności. To ważne przypomnienie w kontekście naszej nie zawsze radosnej religijności.