Teraz już widzę

Czytana w swoim kontekście historia o namaszczeniu Dawida to opowieść o ciągłej Bożej opiece nad Izraelem. Chodź czasem tego nie widać, Bóg nie opuszcza swojego ludu, ale w swojej mądrości ciągle go prowadzi. Z tej perspektywy innego sensu nabierają wszystkie, czasem i bolesne wydarzenia. Bóg przygotowuje przez nie coś lepszego.

Ale historia namaszczenia Dawida nie została do czytań tej niedzieli dołączona po to, żeby przypominać historię zbawienia. Istotny jest tu pewien szczegół. Chodzi o to jedno zdanie: „Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż nie wybrałem go, nie tak bowiem człowiek widzi jak widzi Bóg, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce”. Chodzi o uzmysłowienie sobie prawdy, że Boże widzenie świata różni się od naszego.

W czytaniu nie znajdujemy pouczenia jak nauczyć się patrzenia na świat oczyma Boga. Stwierdzony jest tylko fakt: Bóg widzi inaczej…. Ale dopowiedzmy: taką szkołą rozumienia Boga jest właściwie cała historia opowiedziana w tej i innych księgach Starego Testamentu. Zwłaszcza w tych pierwszych, od Księgi Rodzaju poprzez cały Pięcioksiąg, Jozuego, Sedziów Księgi Samuela aż po 2. Księgę Królewską. To jedna wielka lekcja uczenia się Boga. Boga, który zasadniczo na co dzień nie miesza się w historię swojego narodu, ale który w sposób prawie niezauważalny, przez taki czy inny splot okoliczności, ciągle go prowadzi.Tak, właśnie tak często działa Bóg. 

A następujący po czytaniu Psalm – „Pan jest moim pasterzem” przypomina o Bożym zaangażowaniu w sprawy ludzi.

2. Kontekst drugiego czytania Ef 5,8–14

Czytany tej niedzieli fragment listu do Efezjan to część większej całości, którą można zatytułować „Nowe życie w Chrystusie”. Szersze wyjaśnienia nie są potrzebne, kto chce może przeczytać cały fragment albo i cały list. Istotna jest tu chyba motywacja, dla której chrześcijanin nie powinien mieć nic wspólnego z żadnym złem. To owa motywacja łączy to czytanie z pozostałymi.

Niegdyś byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości. Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda. Badajcie, co jest miłe Panu. I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie tamtych. O tym bowiem, co u nich się dzieje po kryjomu, wstyd nawet mówić. Natomiast wszystkie te rzeczy piętnowane stają się jawne dzięki światłu, bo wszystko, co staje się jawne, jest światłem. Dlatego się mówi: „Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus”.

Byliście ciemnością, teraz jesteście światłością Panu. Chrześcijanin dzięki zjednoczeniu  przez Chrystusa w Duchu Świętym z Ojcem widzi inaczej. Zyskuje Boży ogląd wszystkich spraw. To ten ogląd pomaga mu stać się człowiekiem prawym i sprawiedliwym. I pomaga mu za „bezowocne” uznać czyny ciemności. Bo dopóki owe czyny schowane są w mroku, ich ohydy nie widać. Dopiero wydobycie ich na światło sprawia, że zaczynają się jawić takimi, jakimi są naprawdę…

3. Kontekst Ewangelii J 9, 1-41

Historia uzdrowienia niewidomego od urodzenia, którą przypomina Ewangelii tej niedzieli, rozgrywa się w Jerozolimie. Jezus przybył do niej na Święto Namiotów. Obchodzono je na pamiątkę zamieszkiwania Izraela w namiotach podczas jego wyjścia z Egiptu. Czy dla interpretacji tekstu ma to jakieś znaczenie?

Czas pustyni był dla Izraela czasem próby. To czas szczególnych łask ale i konieczności dokonania wyborów: za Bogiem, za przymierzem z Nim. Nie dziwi więc, że podobna tematyka pojawia się także w tej części dzieła Jana: za Jezusem lub przeciw Niemu. Perykopę poprzedza długa rozmowa Jezusa z Żydami, na której początku przedstawia się On jako Światłość Świata. A zaraz po niej następuje kolejna, w której Jezus przedstawia się jako Dobry Pasterz. Obie kończą się informacją o kontrowersjach, jakie roszczenia Jezusa wywoływały. Z całą pewnością więc na ów aspekt wywoływania kontrowersji, konieczności dokonania wyboru, należy zwrócić uwagę czytając i fragment przeznaczony na tę niedzielę.