W Duchu Chrystusa Sługi

Każdy znak – mówią liturgiści – coś przypomina, coś oznajmia, coś zapowiada i do czegoś zobowiązuje. A wydarzenie Wielkiego Czwartku ze swoim znakiem ustanowienia Eucharystii? Oczywiście zazwyczaj wiemy: Eucharystia przypomina (i uobecnia) Ostatnią Wieczerzę, śmierć Jezusa i Jego zmartwychwstanie. Jest znakiem obecności Jezusa wśród nas. Jest zapowiedzią niebiańskiej Uczty Baranka, na którą wszyscy zostaliśmy zaproszeni, Zobowiązuje do dobrego życia, ale…. Ale nie chodzi o znaczenie znaku jakim dzisiaj jest dla nas Eucharystia. Raczej o znaczenie tego wszystkiego, co stało się w Wieczerniku podczas Ostatniej Wieczerzy. Co to wydarzenia przypominało? Czym było? Co zapowiadało? I do czego zobowiązuje? Czytania liturgiczne Wielkiego Czwartku wszystko nam to wyjaśniają.

• Pełny tekst czytań
• Komentarze biblijne do tekstu

Możesz też przeczytać:

• Nazwy Eucharystii
• Z chleba – Ciało, z wina – Krew czyli o symbolice chleba i wina w Eucharystii
• Jak to jest z tym przeistoczeniem?
• Wielka tajemnica wiary
• Eucharystia – źródło i szczyt

1. Kontekst pierwszego czytania Wj 12,1-8.11-14

Izrael znalazł się w Egipcie za sprawą syna patriarchy Jakuba, Józefa. To on, wpierw sprzedany do tego kraju przez swoich braci, podczas klęski głodu sprowadził tam całą rodzinę. Z czasem – jak czytamy w Biblii – Egipcjanie zapomnieli jednak o dobrodziejstwach, jakie otrzymali dzięki Józefowi. Potomkowie Jakuba stali się niewolnikami. To wtedy rozpoczyna się historia Mojżesza – najpierw cudownie uratowanego z wód Nilu przez córkę faraona, potem uciekającego z kraju po zabiciu Egipcjanina. Tenże Mojżesz spotkał na Synaju Boga w ognistym krzewie. Misja jaką wtedy otrzymał do wypełnienia wydawała się beznadziejną: idź do faraona i powiedz, żeby wypuścił mój lud. Na takowe dictum faraon oczywiście nie przystał. Wtedy na Egipt zaczęły spadać plagi. Ostatnią z nich była śmierć wszystkich pierworodnych. To w kontekście tej właśnie plagi padają słowa, które słyszymy w Wielki Czwartek w pierwszym czytaniu. Izraelitów ona nie dotknie. Uratuje ich krew baranka, którą oznaczą odrzwia (futryny) swoich domów. Wydarzenie to stanie się dla nich najważniejszym wydarzeniem w historii Izraela. Przeczytajmy (tekst czytania pogrubioną czcionką).

Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami. Nie będziecie spożywać z niego nic surowego ani ugotowanego w wodzie, lecz upieczone na ogniu, z głową, nogami i wnętrznościami. Nie może nic pozostać z niego na dzień następny. Cokolwiek zostanie z niego na następny dzień, w ogniu spalicie.

Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską.

Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia - na zawsze w tym dniu świętować będziecie. (…)