Czas wydać dobre owoce

• Chrześcijanin powinien być wyrozumiały i łagodny. Wielu nazywa to naiwnością i gloryfikuje raczej podejrzliwość i gwałtowną niepohamowaność.  Ale Paweł uczył czego innego....
   
• Chrześcijanin powinien dbać o to, co prawdziwe, autentyczne. Nie powinien uczestniczyć w grach pozorów, udawaniu, schlebianiu. Słowem, obca powinna być mu dworskość...
   
• Chrześcijanin powinien zachowywać się w sposób godny swojego wielkiego powołania. Ale uwaga: powołał go Bóg, który stał się człowiekiem i dał się ukrzyżować. Trzeba być uczniem godnym takiego Mistrza, a nie napuszonym indykiem.
   
• Chrześcijanin powinien być człowiekiem sprawiedliwym. A to znaczy między innymi, że powinien unikać myślenia plemiennego: jak coś robi swój to jest cacy, jak to samo robi wróg, to jest be. Sprawiedliwy zawstydzi się złem swojego brata i pochwali dobro u swojego wroga.
   
• Chrześcijanin powinien być człowiekiem czystym. Hmm.. Jakoś trudno wyobrazić sobie, że czystym może być człowiek, który lubi grzebać w brudach, prawda? Ot, powiedz mi co czytasz na internetowych stronach, a powiem ci kim jesteś. Klikasz w wiadomości sportowe? Motoryzacyjne? Ze świata gospodarki? Dotyczące mody i żywienia? W porządku. A może z większym upodobaniem w plotki: kto co na kogo powiedział i co usłyszał w odpowiedzi albo kto z kim co w nocy robił? Albo i w doniesienia o skandalach, morderstwach i innych ludzkich podłościach? Przecież nie można się w czymś takim taplać u jednocześnie uniknąć ubrudzenia się. Przynajmniej pobrudzą się wtedy okulary, przez które człowiek patrzy na świat.
   
• Chrześcijanin powinien być człowiekiem miłym. I uprzejmym. Nie tylko w stosunku do szefa i bliższych znajomych. To głupio nie zauważać portiera, od którego bierze się klucz, ale już z daleka uśmiechać się do przychodzącej do pracy ładnej koleżanki, prawda? Jakoś tak łyso nadskakiwać szefowi, ale sprzątaczkę zbyć mruknięciem... Gburowatość i zadzieranie nosa chrześcijaninowi zwyczajnie nie przystoją.
   
• Chrześcijanin powinien być nie tylko człowiekiem czyniącym dobro okazjonalnie. Powinien mieć w sobie bakcyla czynienia dobra. Powinno mu ono przychodzić łatwo i bez problemów. Czyli – mówiąc uczeniej – chrześcijanin powinien być człowiekiem cnotliwym (bo cnota to taka stała skłonność do czynienia dobra). To cnoty powinien w sobie hodować, w żadnym wypadku i do żadnego celu wady. Które cnoty? Wymieńmy tylko trzy teologalne: wiarę, nadzieję i miłość oraz kardynale: roztropność, umiarkowanie, sprawiedliwość i męstwo... Nie bezmyślność,  hołdowanie skrajnościom, niesprawiedliwości i zuchwałości, która nie patrzy na konsekwencje swojej rzekomej odwagi...

Chrześcijanin musi przynosić dobre owoce. Bóg tej swojej winnicy, Kościoła, już nie zniszczy. Ale przecież, jak czytamy u Jana, ciągle tę swoją winnicę uprawia. I te nieowocujące gałązki jednak odcina...