Nawróć się. Ale na serio

Co zwraca uwagę?

• Plaga szarańczy jest dla proroka karą z niewierność Izraela. Bóg posługując się siłami natury po raz kolejny upomina Izraela.
   
• Lekarstwem na plagę jest nawrócenie. Stąd potrzeba „postu, płaczu i lamentu”. Nie mają być to jednak czysto zewnętrzne praktyki. rodzaj widowiska (szopki) jaką Izrael miałby zgotować Bogu licząc na odwrócenie nieszczęścia. Nawrócenie musi być prawdziwe. Post, płacz, lament, rozdzieranie, muszą dotknąć serca.
   
• Zwracają też uwagę argumenty, jaki pojawiają się w związku z nadzieją na ustąpienie klęski szarańczy: Bóg jest miłosierny, może się zlituje na widok niedoli. Ale jest jeszcze drugi argument: dlaczego poganie mają mówić „gdzież jest ich Bóg”. Jeśli Izrael się nawróci Bóg chętnie odwróci klęskę, bo przecież Jemu też zależy, żeby poganie nie mieli Go za nic nie znaczącego bożka, jakich wszędzie wielu.

Czy plagi, jakie spotykają dziś narody chrześcijańskie (przynajmniej nominalnie chrześcijańskie) też są karą za grzechy? Nie chodzi tylko o nieurodzaje, ale trzęsienia ziemi, powodzie, czy zalewająca nasze spokojne od jakiegoś czasu kraje fala imigracji. Trudno jednoznacznie na te pytania odpowiedzieć. Na pewno jednak w niejednym wypadku tak można by tego rodzaju wydarzenia potraktować. Nie żeby wypominać grzech innym, ale kiedy nas samych spotyka nieszczęście zastanowić się, czy przypadkiem nie jest to przypomnienie o potrzebie prawdziwego nawrócenia.

Warto też zwrócić uwagę na to chętne Boże wybaczanie i odwracanie klęsk. Przecież pewnie i dziś Bogu zależy, żeby z chrześcijan nie szydzono mówiąc „gdzież jest ich Bóg”. Jeśli mimo to dopuszcza klęski, musi być powód. Na pewno nie zawsze jest to wezwanie do nawrócenia. Cierpienie często jest przecież zupełnie niezawinione. Ale może gdybyśmy naprawdę przejmowali się Bogiem tych nieszczęść byłoby mniej? Ot, choćby to całe cierpienie, które wprost wynika z pogardy dla Bożego prawa, jaką są konsekwencje aborcji. Gdybyśmy słuchali Boga, a nie próbowali szukać szczęścia po swojemu...

A następujący po czytaniu psalm jest prośbą o zmiłowanie z uznaniem grzeszności...

2. Kontekst drugiego czytania 2 Kor 5,20-6,3

Drugi List św. Pawła do Koryntian cały jest głównie obroną godności apostolskiego powołania Pawła. Inne tematy pojawia się niejako przy okazji. Tak jest i z tekstem wykorzystanym w Środę Popielcową. Co widać zresztą w dwóch jego pierwszych zdaniach. Przytoczmy tu ten tekst.

W imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem. On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą. Współpracując zaś z Nim napominamy was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej. Mówi bowiem Pismo: «W czasie pomyślnym wysłuchałem ciebie, w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą». Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia.

Co tu wydaje się najistotniejsze?

• Wezwanie do pojednanie z Bogiem. Podobnie jak w pierwszym czytaniu.
   
• Przypomnienie, jak dobry jest Bóg: posłał swojego Syna, uczynił Go grzechem, byśmy w Nim stali się sprawiedliwością Bożą. To z takim Bogiem mamy się jednać. Nie z tyranem.
   
• Ostrzeżenie by łaski Bożej nie przyjmować na próżno. Ta Boża łaska musi nas faktycznie zmieniać. Dziś. Bo dzisiaj jest ten czas i dzień dla nas pomyślny. Jutro może być za późno. Jutro tej łaski może zabraknąć. Więc to dziś, nie czekając na nic, trzeba pojednania się z Bogiem.

I dla nas czytanie to jest wezwaniem, by jeśli ktoś zbłądził, nie odwlekać pojednania się z Bogiem. Bo jutro może już być za późno. Ale chyba można pójść krok dalej. To też wezwanie dla tych, którym wydaje się, że wcale jakoś bardzo nie muszą się nawracać, bo przecież są pojednani z Bogiem. Tyle że pozwalają sobie na razie na takie czy inne drobne - w ich mniemaniu - niewierności całkowitą wierność odkładając na czasy, kiedy będę lepsze warunki.