Męka i śmierć Jezusa

Pojmany w Getsemani Jezus staje przed Sanhedrynem.

Jezus stanął przed Sanhedrynem, organem władzy o charakterze religijno-politycznym, urzędującym w Jerozolimie. Wysoka Rada składała się z 70 lub 71 członków, w tym stojący na czele Sanhedrynu najwyższy kapłan (Lb 11,16). W czasach Jezusa w jej skład wchodzili przedstawiciele kapłanów, reprezentanci arystokracji i uczonych w Piśmie.

Przewodniczącym Wysokiej Rady w latach 18-36 był Józef z przydomkiem „Kajfasz”. To właśnie on przewodniczył Wysokiej Radzie i doprowadził do skazania Jezusa (Mt 26,57-68; 27,1-12; Mk 14,53-65; 15,1-11). Przesłuchując Jezusa, postawił Mu pytanie, czy jest „Mesjaszem”. W Starym Testamencie w ten sposób określano królów Izraela, ale także wybawcę czasów ostatecznych. Mesjasz miał być przywódcą narodowym, który zwycięży nieprzyjaciół ludu Bożego i zaprowadzi królestwo pokoju i sprawiedliwości. Oprócz tego uważano, że dokona odnowienia kultu Bożego.

W czasie publicznej działalności Jezus wystrzegał się jawnego głoszenia swej mesjańskiej godności. Kiedy jednak stanął przed Sanhedrynem wyraźnie potwierdził swoją godność. Odpowiadając na pytanie Kajfasza „Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży?” (Mt 26,63) Jezus przywołał tajemniczą postać „Syna Człowieczego” (Mt 26,64), pojawiającą się już wcześniej w Jego wypowiedziach, i z całą mocą wyznał: „Tak, Ja Nim Jestem” (Mt 26,64).

Użycie przez Jezusa tytułu „Syn Człowieczy” nie było przypadkowe. Przywołując fragment z Księgi Daniela (Dn 7,13) Jezus określił kim jest. Stwierdził: Jestem Synem Człowieczym, który doświadczy niezwykłej interwencji Boga i dzięki niej zostanie uwielbiony. W ten sposób dał do zrozumienia, że jest równy Bogu – jest „Synem Bożym”. Jest Bogiem.

Arcykapłan uznał, że Jezus zbluźnił i zasługuje na śmierć (Mt 26,65; Kpł 24,16). Według bowiem członków Wysokiej Rady Jezus przypisał sobie nie tyle godność mesjańską ale nade wszystko godność boską.