Jezus Chrystus - Syn Boży w wierze starożytnego Kościoła

Próbowano te wątpliwości i związane z tym błędne opinie usunąć, a sformułowania z credo doprecyzować. Do Wyznania Wiary wprowadzono kilka dodatkowych objaśnień. Najpierw pojawiło się wyjaśnienie: „zrodzony z Ojca przed wszystkimi wiekami”. Miało to rozwiać wątpliwości co do charakteru tego synostwa, wykluczającego adopcję. Jednocześnie jest mowa o odwiecznym zrodzeniu, co wyklucza jakikolwiek początek. Pojawiły się bowiem tłumaczenia o „specjalnym zrodzeniu” równoznacznym ze „specjalnym stworzeniem” .

Następnie jeszcze uściślono: „Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego”. Jest to odpowiedź na bardzo ciekawą argumentację zwolenników Ariusza. Jedną z tez przez nich głoszonych było twierdzenie, że Syn jest Bogiem tylko z nazwy. Na dowód słuszności swego twierdzenia przytaczali tekst Prologu Ewangelii św. Jana. W pierwszych słowach jest tam napisane: „Słowo było u Boga i Bogiem było słowo” (J 1,1). W wersji greckiej, a taka była podstawą egzegezy Ariusza, w pierwszym przypadku słowo „Bóg” zostało użyte z rodzajnikiem („tou Theou”), a drugim bez rodzajnika. Odwołując się do gramatyki języka greckiego Ariusz tłumaczył, że tylko w pierwszym przypadku jest mowa o „Bogu prawdziwym”, natomiast słowo „Bóg” bez rodzajnika było według niego rzeczownikiem o znaczeniu ogólnym. Nie oznaczało konkretnego Boga, ale Boga w znaczeniu bardzo ogólnym. Stąd nawet formułę „Bóg z Boga” arianie mogli przyjąć, nadając jej tylko specyficzny sens. Syna mogli nazwać Bogiem, choć nie w sensie ścisłym, ale szerokim. Formuła „Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego” była w tym sensie doprecyzowaniem i uściśleniem formuły „Bóg z Boga”, która pojawiła się jako pierwsza odpowiedź na tezy Ariusza.