Przypowieść o chwaście (Mt 13,24-30.36-43)

Kara i nagroda

Obraz pieca ognistego, płacz i zgrzytanie zębów opisuje ostateczne odsunięcie od zbawienia, wieczne odrzucenie. Jest to miejsce dla tych, którzy zostaną odrzuceni na wieki z powodu ich bezbożności (Mt 13,41; 24,41). Jest alternatywą w stosunku do błogosławieństwa Bożego niekończącego się królestwa (Mt 13,43; 25,34) i życia wiecznego (Mt 25, 46). W „piecu ognistym” będzie „płacz i zgrzytanie zębów”. „Płacz” jest oznaką intensywnego cierpienia, którego mają doznawać bezbożni. „Zgrzytanie zębami” symbolizuje przygnębienie i gniew w obliczu niemożności uniknięcia i zmiany sytuacji kary.

W przeciwieństwie do odrzuconych „sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego”. Obraz ten wskazuje na Boga, który jest źródłem światła. Wyraża udział sprawiedliwych w chwale Boga. Zostali oni oczyszczeni z wszystkich niedoskonałości i przyodziani w Bożą doskonałość. „Sprawiedliwi” to ci, którzy zachowują prawo Chrystusowe. Określenia ta, w przekazie Mateuszowym, jest nawiązaniem do Dn 12,3: „Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia”.

Kończące całą historię stwierdzenie: „Kto ma uszy, niechaj słucha!” (Mt 13,43) zwraca uwagę na uroczysty charakter nauczania oraz na tajemnicę w nim zawartą. Jest Zachętą do uważnego zastanowienia się nad tym co powiedział Nauczyciel.