Piękno ocali świat

Każdy z aspektów "zbawczego piękna" został ukazany poprzez postaci z historii zbawienia: od uosobionej Mądrości obecnej przy stworzeniu świata (piękno stworzenia), poprzez postać matki Ewy (piękny na obraz i podobieństwo Boże), różnych postaci świętych kobiet: św. Teresy od Dzieciątka Jezus (piękno Słowa), św. Edyty Stein (piękno Krzyża), bł. Janiny Beretta-Molla (piękno ascezy), św. Teresy z Avila (piękno modlitwy), ewangelicznej Marty (piękno pracy), św. Katarzyny ze Sieny (piękno Trójcy), aż po Matkę pięknej Miłości. Ewangeliczna niewiasta z tłumu nazwała "błogosławioną", Matkę, która nosiła w swym łonie i wykarmiła Jezusa. On sam potwierdził te słowa i dodał: "Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je" (Łk 11,27-18). Matka Jezusa jest pierwszą Słuchającą i Wypełniającą Słowo Boże.

Czytaj!
Ps 45; Łk 1,26-38

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, . Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł (Łk 1,26-38).

Rozważ!
Stary Testament mówi o pięknie biblijnych niewiast Noemi, Zuzanny, Judyty, Estery, córek Hioba. Mądrość Syracha podkreśla wartość naturalnego piękna: "Jak słońce wschodzące na wysokościach Pana, tak piękność dobrej kobiety między ozdobami jej domu. Jak światło błyszczące na świętym świeczniku, tak piękność oblicza na ciele dobrze zbudowanym" (Syr 26, 16-17). Temat piękna dominuje zwłaszcza w Księdze "Pieśni nad Pieśniami". W Biblii piękno jest przede wszystkim cechą tego, co jest na swoim miejscu i pełni właściwą sobie funkcję, jest skutkiem wewnętrznego bogactwa, mocy i życia. Wartości ludzkie i religijne mają więc pierwszeństwo, bez nich bowiem próżna jest piękność (Prz 31,30).
Psalmista jak trubadur na uczcie królewskiej wyśpiewuje hymn pochwalny na cześć Króla "najpiękniejszego spośród synów ludzkich" (w. 2-10) oraz Królowej odzianej w piękno jak "w złoto z Ofiru", stojącej "po [Jego] prawicy" (w. 11-18). Ojcowie Kościoła odnoszą ten obraz do Chrystusa i Maryi w chwale. Pieśń opiewa Oblubieńca, Oblubienicę – Kościół Chrystusowy i wspólnocie świętych, zaproszonych na ucztę niebiańską z wszystkich pokoleń i narodów. W tej wspólnie wszyscy są pełni radości, piękni i dobrzy.
Odblask omawianego psalmu znalazł swoje odbicie w hymnie Magnificat, gdy Maryja chwali Boga, że "wielkie rzeczy uczynił [Jej] Wszechmocny (...) Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych" (Łk 1,49. 52; Ps 45, 4.6). Pieśń pochwalną poprzedza scena Zwiastowania, w której Bóg posyła anioła Gabriela do Dziewicy z Nazaret. Posłaniec przynosi Maryi radosną Nowinę: "Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba, a Jego panowaniu nie będzie końca" (1,32-33). Wybór Oblubienicy, która ma stać się Bogarodzicą rozbrzmiewa już w Psalmie 45, gdy prorok zachęca Córę królewską: "Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o swym ludzie, o domu swego ojca. Król pragnie twego piękna, on twoim panem, oddaj mu pokłon" (45,11-12). Nowa Córa Syjonu uważnie słucha słów Anioła, rozważa je w sercu, stawia ważne pytania, rezygnuje ze swoich planów i w konsekwencji z wielką pokorą i oddaniem wyznaje: "Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa" (1,38). To swoisty pokłon oddany Królowi, gest całkowitego oddania. W tym zbawczym momencie Dziewica z Nazaret – "za sprawą Ducha Świętego" - staje się Matką pięknej Miłości i oddaje swoje piękno na służbę Panu. On zaś "wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy" i odtąd błogosławić Ją będą wszystkie pokolenia (por. Łk 1,48).
Biblia milczy na temat piękna fizycznego Maryi. Św. Ambroży uważa jednak, że "wypada, aby u Maryi samo piękno cielesne było obrazem duszy, figurą prawości". Biskup Mediolanu podpowiada, że Dziewica "łaski pełna" jest piękna ze względu na Tego, który jest Twórcą Piękna.
Maryja rozważająca w swym sercu słowa i czyny Jezusa przypomina Kościołowi, co powinno być treścią rozważań – a powinno nią być słowo Boże, Ewangelia.
• Czy potrafimy słuchać Słowa Bożego na wzór Maryi, która "chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swoim sercu" (Łk 1,51)?
• Jak przyjmujemy zapewnienie Jezusa: "Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają Słowa Bożego i wypełniają je" (Łk 8,21)?
• Paweł VI nazwał Maryję "Nauczycielką pobożności" (MC 47). Czego nas uczy Maryja śpiewająca Magnificat, pielgrzymująca do Jerozolimy, zachowująca przepisy Prawa i zwyczaje rodzinne?
• Dlaczego wielcy mężowie Kościoła obierają Ją sobie za szczególną Orędowniczkę?

Módl się!
"Maryjo, Matko kontemplacji, Ty zachowałaś w swoim sercu słowa, postawy i gesty Jezusa, rozważałaś je, przyjmowałaś z pokorą i odwagą w Swoim życiu; pomóż nam czytać, medytować i kontemplować Boże słowo, aby poruszyło nas do głębi. Uproś nam zdolność odkrywania przemieniającej potęgi Pisma Świętego, w którym zmartwychwstały Chrystus żyje w mocy Ducha Świętego, objawia się każdemu z nas otwierając najtajniejsze drzwi naszych serc, wchodząc w najtajniejsze zakamarki naszej świadomości, napełniając nas wolnością, pogodą ducha, cichością i pokojem.
Pozwól nam, Panie, osiągnąć takie usposobienie ciała, ducha, umysłu i wyobraźni, abyśmy mogli przyjąć obfitość darów i obietnic, które Bóg chce wlać w nas, abyśmy mogli otrzymać niewypowiedzianą miłość, w Jego Synu Jezusie, który żyje i króluje na wieki wieków".
C.M. Martini