Odkrywając tajemnicę Kościoła w Starym Testamencie

W jakie zatem sposób powołanie Abrahama wpływa na kształtowanie się pojęcia - Kościół?

Opowiedziana w pierwszych jedenastu rozdziałach Księgi Rodzaju powszechna historia ludzkości mówi o Bogu, który stworzył człowieka na swój obraz i swoje podobieństwo (Rdz 1,26.28). Ponieważ wszyscy ludzie są dziećmi jednego Ojca w niebie, tworzą jedną rodzinę. Niestety, pierwszy grzech niszczy jedność człowieka z Bogiem (Rdz 3) oraz wprowadza konflikt w relacjach międzyludzkich (Rdz 4). Opowiadanie o budowie wieży Babel ukazuje najdobitniej rozpad jedności, jaki dotyka zaślepioną pychą ludzkość, pełną podziałów, niezgody i braku wzajemnego zrozumienia (Rdz 11,1-9). Odpowiedzią Boga na zamęt, jaki w życie człowieka i całej ludzkości wprowadził grzech jest powołanie Abrahama, z którym na nowo rozpoczyna się historia wybrania i zbawienia: „PAN powiedział do Abrama: Zostaw twoją ziemię, twój ród i dom twojego ojca, i idź do kraju, który ci wskażę. Uczynię cię bowiem wielkim narodem. Będę ci błogosławił i uczynię Cię sławnym. Będziesz błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie będą błogosławić, a tym, którzy tobie źle życzą, będę złorzeczył. Przez ciebie otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi” (Rdz 12,1-3). W przytoczonym fragmencie wyraźnie widać, że powołanie Abrahama ma znaczenie uniwersalne i zostało ukierunkowane na wszystkie ludy ziemi. Zaczynająca się w ten sposób historia zbawienia jest skierowana od samego początku poprzez Abrahama i jego potomstwo do całej ludzkości. Fundament błogosławieństwa, w którym „otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi” (Rdz 12,3) stanowi wiara Abrahama, ojca wierzących. Zadaniem narodu wybranego jest dawanie jedynego i prawdziwego Boga wszystkim innym narodom. Przywilej wyboru staje się w ten sposób dla Izraela motywem większej odpowiedzialności oraz wymagań moralnych. Wybranie Abrahama pokazuje, że więź człowieka z Bogiem nie jest zdeterminowana przynależnością etniczną, bo „w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie” (Dz 10,35), lecz postępowaniem moralnym. W wybraniu Abrahama można dostrzec zapowiedź misji Syna Bożego Jezusa Chrystusa, który jest jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi, gdyż tylko przez Niego Bóg zbawia (Dz 4,12; 1J 4,14). W ten sposób depozytariuszem obietnic Bożych staje się Kościół, do którego należą Żydzi i poganie (Rz 1,16; 2,9-10). Kościół bowiem jako „wspólnota wiary wywodząca się od Chrystusa stwarza warunki do przyjęcia Jezusa jako jedynego Pana i Zbawiciela” (Biblia Paulińska).