Cierpienie na przykładzie Psalmu 22. Studium egzegetyczno – teologiczne.

Człowiek o samego początku istnienia jest dotknięty cierpieniem. Skutkiem tego wszystkiego jest grzech pierwszych rodziców. Bóg wypędzając ich tzn. Adama i Ewe powiedział im, że życie ludzkie będzie obarczone cierpieniem Rdz 3,16-19^[1]. Człowiek cierpiał, cierpi i będzie cierpiał, tzn., że cierpienie jest nieodłącznie wpisane w ludzkie istnienie.
Jest ono nawet bliższe człowiekowi niż sam Bóg. W Bogu, bowiem człowiek widzi często jakąś Rzeczywistość transcendentną, cierpienie zaś dotyczy go osobiście, przeżywa je niejako namacalnie^[2]. Aby zrozumieć sens cierpienia, trzeba na nowo podejmować próby wyjaśniania tego zjawiska. Musimy jednak wyjaśnienia te dostosować do mentalności współczesnego świata.

Praca ta ma na celu ukazanie cierpienia, które dotyka człowieka, oraz cierpienia, przez, które przyszło na nas zbawienie. Inspiracją do napisania tej pracy było cierpienie, z którym spotyka się człowiek, na co dzień.

W pierwszym rozdziale tejże pracy zostanie przedstawiona etymologia, pochodzenie i rodzaje literackie psalmów oraz budowa literacka Ps 22.

Drugi rozdział ma nam przedstawić podział i szczegółową egzegezę Ps 22.

Trzeci rozdział ma na uzmysłowić, czym jest cierpienie i jaka jest istota. Przyczynę ludzkiego cierpienia oraz co daje człowiekowi cierpienie. W dalszej części tego rozdziału dowiemy się o istocie cierpienia Chrystusa Pana i Jego wielkiej miłości do człowieka.

Metody zastosowane w tej pracy to: historyczna, egzegetyczno – teologiczna.

Wykorzystane zostaną wybrane księgi Starego i Nowego Testamentu. Również będą wykorzystane dostępne pozycje z historii psalmów i z egzegezy Ps. 22, oraz pozycje przedstawiające cierpienie, jego istotę i sens w ogólności, w aspekcie ludzkim i mesjańskim.