Dzieje Apostolskie - dzieje Kościoła, cz. I

Widać więc wyraźnie, że podobieństwo w prezentacji działalności apostołów Piotra i Pawła jest przez św. Łukasza zamierzone.

Aby podsumować tę krótką prezentację owych podobieństw warto jeszcze przywołać słowa autora Dz, który bardzo podobnych słowach określa działalność cudotwórczą obu apostołów. O Piotrze pisz tak: „Wiele znaków i cudów działo się przez ręce Apostołów wśród ludu. Trzymali się wszyscy razem w krużganku Salomona. A z obcych nikt nie miał odwagi dołączyć się do nich, lud zaś ich wychwalał. Coraz bardziej tez rosła liczba mężczyzn i kobiet przyjmujących wiarę w Pana. Wynoszono też chorych na ulicę i kładziono na łożach i noszach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na któregoś z nich. Także z miast sąsiednich zbiegało się mnóstwo ludu do Jerozolimy, znosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy doznawali uzdrowienia” (Dz 5,12-16). Bardzo podobnie wyraża się św. Łukasz o Pawle apostole, gdy pisze: „Bóg czynił też niezwykłe cuda przez ręce Pawła, tak, że nawet chusty i przepaski z jego ciała kładziono na chorych, a choroby ustępowały z nich i wychodziły złe duchy” (Dz 19,11-12). Dowiadujemy się więc, że w przypadku Piotra wystarczyło, aby cień przechodzącego Apostoła padł na chorych, aby Ci odzyskali zdrowie, zaś jeśli chodzi o Pawła jest mowa o dotknięciu chust i przepasek w celu uzdrowienia. Jakkolwiek opisy te wydają się przedstawiać rzeczywistość ze sporą emfazą, to znów zastanawiają bardzo podobna charakterystyka działalności dwóch najważniejszych Apostołów.