Sakramenty Kościoła. Wprowadzenie do teologii sakramentów

Doktryna sakramentalna Kościoła, czyli ogólne wprowadzenie do pogłębionego rozumienia siedmiu sakramentów Kościoła

Doktryna sakramentalna Kościoła urzeczywistniana w praktyce duszpasterskiej i duchowym życiu wiernych ma swoją różnorodną i wiele mówiącą historię. W skrajnym przypadku stawała się wręcz karykaturalna, gdy życie sakramentalne sprowadzano do osobistej relacji człowieka do Boga, zupełnie pomijając jego wspólnotowy wymiar. A więc gdy w życiu sakramentalnym chodzi o zbawienie tylko mojej duszy, gdy w grę wchodzi tylko moja łaska uświęcająca i moje wejście do nieba. Gdy sakramenty pojmuje się „jako źródła łaski, którą otrzymuję jak nadprzyrodzone lekarstwo po to, by sobie samemu zapewnić prywatne wieczne zdrowie”, to takie ich rozumienie jest błędnym rozumieniem. Ponieważ chrześcijaństwo jest misterium zjednoczenia, działanie sakramentów ma na celu zjednoczenie ludzkości w Jezusie Chrystusie[18].

Sobór Watykański II w Konstytucji dogmatycznej o Kościele „Lumen gentium” poucza, że „Kościół jest w Chrystusie jakby sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego”[19]. Oczywiście – i tu trzeba pójść jeszcze krok dalej – Kościół jest sakramentem w Chrystusie. „«Sakramentem Boga nie jest nic i nikt oprócz Chrystusa», napisał Augustyn w jednym ze swych listów (Ep. 187, 11; PL 33,845). Wszystkie sakramenty […] są pośrednictwami Tego, który jest widzialnym Słowem Boga i tym samym w ogóle ustanowił chrześcijański sakrament”[20].