Księgi Królewskie

Modlitwa

Mówiąc o Bogu i o osobach pozostających z Nim w bliskim kontakcie, Księga Królewska ukazuje przykłady modlitwy. Przede wszystkim mamy tu przepiękne modlitwy Salomona. Są to oczy­wiście modlitwy włożone raczej w usta króla niż wypowiedziane autentycznie przez niego. Przedstawiają jednak głębokie myśli teologiczne. Pierwsza modlitwa wygłoszona została we śnie, gdy Salomon, po złożeniu ofiar na początku swego panowania, miał widzenie. Bóg odpowiada na gest Salomona przez sen. Dla Izra­elitów sny były głosem Boga, zwłaszcza w okresie, gdy profetyzm nie był jeszcze rozwinięty. We śnie Bóg mówi do Salomona: Proś o to, co mam ci dać. Salomon powołując się na dobroć Boga, który dał wielką łaskę Dawidowi, a jego uczynił po ojcu władcą mnogiego ludu, prosi o serce pełne rozsądku do sądzenia ludu i roz­różniania dobra i zła (1 Krl 3,6-9). Modlitwa króla spodobała się Bogu, gdyż Salomon nie prosił o długie życie, bogactwo lub po­niżenie wrogów, obdarował go zatem Bóg mądrością. Księga Królewska ukazuje tę mądrość, chociaż nie pomija informacji o głupocie króla na starość. Trzeba pamiętać, że mądrość i głupo­ta w Piśmie Świętym zawsze wiąże się nie tyle z zasobem wiedzy intelektualnej, ile z moralnością. Mądrość to umiejętność moral­nego życia, głupota to życie złe, grzeszne. Powodem głupoty Sa­lomona, jego zboczenia z dróg prawości, były liczne żony. Księ­ga Królewska wymienia 700 żon i 300 nałożnic. Jest to liczba ce­lowo przesadzona, wielkość bowiem władcy mierzona była wówczas także liczebnością haremu. Salomon zaś przeszedł do tradycji jako władca wielki. Liczne żony poganki skłaniały zaś Salomona do wprowadzania obcych kultów. Odstępstwo od Boga zawsze jest największą głupotą.
Więcej jednak Pismo Święte mówi o godności króla, którego drugą długą modlitwę, związaną z poświęceniem świątyni, znaj­dujemy w rozdziale ósmym Pierwszej Księgi Królewskiej. Ta modlitwa szczególnie podkreśla sprawy przymierza i wierności względem niego. Salomon modli się o odwrócenie nieszczęść, jakie sprowadza niewierność wobec przymierza. Modli się za wszyst­kich, którzy będą, przybywali do tej świątyni, a nawet zwracali się tylko z daleka w jej kierunku. Modlitwa Salomona jest przy­kładem wielkiego zaufania pokładanego w Bogu.
Księga Królewska jest więc podręcznikiem modlitwy, ukazu­jącym wspaniałe przykłady modlitwy.

Przymierze

W modlitwie Salomona pojawia się kwestia przymierza, je­den z istotnych problemów Księgi Królewskiej. Centralną zasadą jest zasada wzajemnej wierności Boga i ludu. Przymierze z Bo­giem nie miało służyć narodowym ambicjom monarchów. To jego nadużywanie, a przede wszystkim niewierność doprowadzają do klęski. Niewola jest tym nieszczęsnym kresem, do którego zmie­rza historia odstępstw i niewierności wobec przymierza.