Masada

Budowla ta została wzniesiona najprawdo­podobniej jako synagoga jeszcze za czasów Heroda, ale z dużym prawdopodobieństwem można przyjąć, że funkcjonowała jako miejsce modlitwy w czasach po­wstania żydowskiego.
Jednym z najbardziej zdumiewających elementów herodiańskiej twierdzy jest system zaopatrzenia w wodę. W celu zdobycia wody na tym pozbawionym źródeł i desz­czu terenie, wadi^[13] na północ od twierdzy przegrodzono tamą, a wodę odprowadzano akweduktem do dwunastu dużych wykutych w skale zbiorników: ośmiu w górnej partii i czterech w dolnej części wzgórza. Każda z tych cy­stern mogła pomieścić ok. 4000 m³ wody. Z cystern woda była noszona dzbanami do zbiorników utworzonych na szczycie skały.
  Od 6 r. n.e. twierdza służyła jako rzymska strażnica gra­niczna. W roku 66 n.e. w czasie wojny żydowskiej Masadę zajęli zeloci, nazywani przez Józefa Flawiusza sykariuszami, przeganiając garnizon rzymski. W 72 roku n.e. wielkie powstanie Żydów przeciwko Cesarstwu Rzymskiemu było w zasadzie stłumione. W rękach powstańców została już tylko jedna twierdza - Masada, w której skryło się 960 osób, w tym kobiety i dzieci, a dowodził nimi Eleazar ben Jair. Po­nieważ twierdza była trudna do zdobycia, rzymski guber­nator Flawiusz Silva postanowił otoczyć Masadę i stanął na czele dziesiątego legionu, złożonego z ponad 5 tysięcy żoł­nierzy, którym towarzyszyły wojska pomocnicze i tysiące żydowskich jeńców, mających posłużyć za robotników.
Wokół Masady rozlokowano siedem obozów. Trzy z nich strzegły wejścia do twierdzy. Największy obóz miał 162 m długości i 122 m szerokości. Dwa pozostałe były znacznie mniejsze. Czwarty obóz umiejscowiono na północ od twier­dzy; wychodziła z niego ścieżka do obozu generała, położo­nego naprzeciw północno-zachodniego zbocza.

---------------------------

[13] Ued lub wadi(s) (arab. wadi = „dolina") - suche formy dolinne wystę­pujące na obszarach pustynnych, które wypełniają się w czasie pory desz­czowej, tworząc niekiedy wartkie i szerokie rzeki. Doliny uedów zostały naj­prawdopodobniej wyżłobione w okresie trzeciorzędu i czwartorzędu, kiedy to zasięg pustyń był znacznie mniejszy, a klimat - wilgotniejszy (za: www. wikipedia.org.pl).