Wiara w Ewangelii św. Mateusza

Ale jaki związek z wiarą, którą stara się obudzić Jezus, ma głoszenie przez Niego prawdy o królestwie niebieskim?

Jezus w różny sposób starał się przezwyciężyć dystans między Bogiem a człowiekiem a czynił to także, ucząc o królestwie niebieskim. W ten sposób chciał obudzić w ludziach modlitewną wdzięczność oraz wezwać ich do zachowania postawy odpowiadającej działaniu Stwórcy i Pana.

Ucząc o królestwie niebieskim, nawiązywał do Starego Testamentu.  Wprawdzie określenie królestwo Boże czy królestwo niebieskie rzadko występuje w Starym Testamencie i spotyka się je raczej tylko w księgach późniejszych (Tb 13,1; 1 Krn 17,14; 28,5; Ps 145,11-12; Mdr 10,10), ale sam temat jest bardzo żywy.

Niektóre teksty, odwołując się do wybrania i powołania historycznego Izraela, ukazują sprawy ciągle aktualne, trwające w czasie panowanie Boga nad ludem, który wybrał spośród narodów i uczynił swoim królestwem. Myśl tę najlepiej oddają słowa z przemówienia Samuela do Izraelitów: „Pan, wasz Bóg, jest królem waszym” (1 Sm 12,12; por. Iz 6,5).

Ale prorocy budzili też pełne głębokiej nadziei przekonanie, że kiedyś pojawi się Bóg jako zbawca i wyzwoli całą ludzkość od zła. Idea ta rozwijała się w dwóch ujęciach: osobowym i rzeczowym.

W pierwszym wypadku chodziło o osobę Mesjasza, postać centralną w wielkim dziele zbawczym Boga. Celem Jego działalności – głosili prorocy – będzie wprowadzenie Bożego panowania.

Jedni przedstawiają Go jako władcę i sprawiedliwego króla oraz pełnego Ducha Bożego charyzmatyka (Iz 9,5-6; 11,1-10; Mi 5,1; Jr 23,5-6; Ez 37,22). Niekiedy przyznają Mu przymioty (prerogatywy) przekraczające godność zwykłego człowieka. Zapowiadają, że Bóg odda Mu władzę nad wszystkimi ludźmi po wsze czasy (Mi 5,1-4a; Ps 110; Dn 7,13-14).

Inni prorocy przedstawiają Go jako króla cichego, pokornego (Za 9,9-10) oraz oczekiwanego przez wszystkie narody nauczyciela. Będzie to pasterz (Za 13,7), którego zdradzą najbliżsi, sponiewierają i niewinnie skażą na śmierć oraz przebiją (Iz 50,4-9; 52,13-53,9; Za 12,10).

Charakterystyczną cechą Jego życia będzie to, iż zarówno w Jego nauczaniu, jak i w działaniu na pierwszy plan wysunie się Bóg, Jego wszechmocna Opatrzność. To Bóg będzie działał w Nim i przez Niego. On zaś jako najpodatniejsze narzędzie nawet wtedy, gdy przejmie od Boga królowanie nad światem i ludźmi, w sposób najdoskonalszy uwielbi Boga i zrealizuje plan Jego królowania. Bóg sprawi, że nadejdzie nowa era rajskiego szczęścia i przyjaźni z Bogiem, który przez swego reprezentanta – Mesjasza – będzie wszystkim dla wszystkich.