Wiara w Ewangelii św. Mateusza

Czy Jezus uczył, że tylko w Jego słowach i w Jego działalności objawiało się Boże panowanie?

Św. Mateusz nie ogranicza się tylko do przedstawienia początków królestwa niebieskiego, ale pisze także o jego fazie pośredniej i o objawieniu się Bożego panowania na końcu czasów. Widać to dobrze w Ojcze nasz (Mt 6,9-13).

Werset 10: „Niech przyjdzie Twoje królestwo” jest komentarzem do wersetu 9: „Niech się święci Twoje imię”. Nie chodzi tylko o przyjście Pana w chwale na końcu czasów, ale również o stopniową realizację Jego panowania na ziemi.

Jezus poucza, że królestwo Boże jest już w sposób ukryty i tajemniczy obecne w świecie, ale nie osiągnęło jeszcze pełnego rozkwitu. Widać to także dobrze w tzw. przypowieściach o wzroście. Założone przez Jezusa królestwo rozwija się i zmierza ku doskonałości. Rośnie jak ziarno gorczycy (Mt 13,32-33).

Pozostawione pośród świata jest z konieczności pomieszane ze złem. Czyni wrażenie sieci rybackiej po połowie, wyciągniętej z wody i zawierającej dobre i złe gatunki ryb (Mt 13,47-48). Jest jak dorodny łan pszenicy, na którym rośnie również kąkol (Mt 13,24-30). W koncepcji św. Mateusza jest to faza pośrednia, przejściowa i obejmująca okres obecnej rzeczywistości od zmartwychwstania Jezusa aż po Jego chwalebne przyjście.

Ewangelista nazywa je królestwem Syna Człowieczego (Mt 13,36-43; 16,28; 24,36-44; 25,31-34), gdyż zostało przez Niego założone i trwać będzie aż do Jego chwalebnego przyjścia. Reprezentuje je w pewien sposób założony przez Jezusa Kościół (Mt 16,19).